ภาพผู้ชายสวมหมวก ปีกกว้างคาดปืนพกกระบอกโตอยู่ที่ข้างเอวควบตะบึงบนหลังม้าย่อมเป็นภาพที่ อยู่ในความ
ทรงจำและความฝันของท่านที่เติบโตมาหน้าจอทีวีขาวดำในรุ่นราว คราวเดียวกันกับผม เด็ก ชายหน้าจอทีวีในยุคนั้นล้วนแต่มีความฝันที่จะใช้ชีวิตอย่างอิสระเสรีอยู่ใน ทุ่งกว้าง มีก็เพียงม้าคู่ใจที่นำพา ท่องจากเมืองหนึ่งไปอีกเมืองหนึ่ง และปืนคู่มือที่ใช้ต่อกรกับเหล่าคนพาลเพื่อช่วยเหลือคนที่ถูกรังแก เขา ว่ากันว่าความฝันในวัยเด็กไม่เคยจะเลือนไปจากความทรงจำเช่นเดียวกับรักแรก แต่หากบางครั้งอาจถูกฝัง ลึกลงไปใต้ความเป็นจริงของชีวิตที่ต้องดิ้นรนเอาตัวรอด แต่จริงหรือไม่ว่ายังมีเด็กชายที่ไม่ยอมโตซ่อนเร้นอยู่ ภายในตัวเราทุกคน เด็กชายและความฝันก็โลดแล่นออกมาจากตัวผมอีกครั้งเมื่อผมได้ไปยืน ลูบๆคลำปืนกระบอกหนึ่งจากตู้ปืนของพ่อ
   
    ปืนกระบอกนั้นคือ วินเชสเตอร์คานเหวี่ยง โมเดิล 94

เพียงแค่ผมหยิบมันขึ้นมาสลัดคานเหวี่ยง เสียงฝีเท้าม้าและภาพของทุ่งกว้างดูเหมือนจะใกล้เข้ามา เราๆ ท่านๆที่ชอบปืนคงจะเคยสังเกตเห็นปืนคานเหวี่ยงในซองหนังข้างอานม้าของคาวบอย และถ้าจะพูดกันถึง ชื่อที่ยืนยงมาตั้งแต่ยุคของการพิชิตตะวันตกแล้วละก็ วินเชสเตอร์ย่อมเป็นหนึ่งในนั้น วิ นเชสเตอร์ โมเดิล 94 อาจไม่ใช้ปืนที่ที่คาวบอยแบกขึ้นหลังม้าในยุคบุกเบิก เพราะว่ามันถูกออกแบบโดยจอห์น เอ็ม บราวนิง จดทะเบียนลิขสิทธิ์ เมื่อ 21 สิงหาคม ปี1894 เริ่มผลิตในเดือน พฤศจิกายนปีเดียวกัน ซึ่งก็นับว่า เป็นช่วงท้ายของคาวบอยตะวันตกแล้ว แต่มันก็คือปืนที่สืบสานตำนานแห่งทุ่งกว้างที่สร้างขึ้นมาโดยปืนยาวแบบ ต่างๆของวินเชสเตอร์

กระสุนขนาดแรกของโม เดิล 94 คือ .32-40 และ .38-55 ซึงเป็นกระสุนดินดำที่เราไม่คุ้นเคยกันในเมืองไทย
กระสุนขนาดที่เป็นที่ นิยมที่สุดในปืนแบบนี้ก็คือ .30-30 (.30 WCF ย่อมาจาก Winchester Centerfire) ซึ่งเริ่ม
ออกวางตลาดในปี 1895 ว่ากันว่าประมาณ 70% ของวินเชสเตอร์โมเดล 94 เป็นปืนขนาด .30-30 กว่า ร้อยปีผ่านไป ดีไซน์ของ วินเชสเตอร์ M94 เปลี่ยนไปเพียงเล็กน้อย ในขณะที่ตัวปืนถูกผลิตขึ้นมาแล้วกว่า ห้าล้านกระบอก ปืนที่ไม่ใช่ปืนทหารน้อยกระบอกนักจะเทียบได้ แค่นี้ก็คงเพียงพอที่จะยืนยันความยิ่งใหญ่ของ มันโดยไม่ต้องเปลืองหน้ากระดาษไปกว่านี้

ในวันแรกจากสายการผลิต วินเชสเตอร์ โมเดิล 94 ใช้ลำกล้องยาว 26 นิ้ว โดยที่มีรุ่นคาร์ไบน์ (Carbine หมายถึง
ปืน ยาวลำกล้องสั้น ไม่ใช่ปืนยาวอัตโนมัติอย่างที่หลายคนเข้าใจ) ลำกล้อง 20 นิ้ว จากนั้นเป็นต้นมา ในวันนี้ โมเดิล 94 ผลิตขึ้นมาให้เลือกใช้กันมากมายหลายแบบ ความยาวลำกล้องตั้งแต่ 14 ถึง 36 นิ้ว, ลำกล้องกลมหรือ แปดเหลี่ยม, หลอดแม็กกาซีนยาวตลอดลำกล้องหรือครึ่งหนึ่ง กระสุนที่ใช้ก็มีมากมายหลายแบบตั้งแต่กระสุน โบราณอย่าง.25-35 หรือ .32-40 จนถึง กระสุนยุคใหม่อย่าง.307 และ .356 วินเชสเตอร์ (ซึ่งก็คือ .308 วิน และ .358 วิน ที่ใช้ปลอกกระสุนแบบมีจานท้าย) แต่ที่เป็นที่นิยมกันมากในเมืองไทยก็คือรุ่นที่ใช้กระสุนปืนพกเช่น .44 แม็กนั่ม และ .357 แม็กนั่ม ทั้งนี้ก็เป็นเพราะเงื่อนไขของกระสุนที่มีขายในท้องตลาดนั่นเอง

               

ปืนวินเชสเตอร์ โมเดิล 94 ได้ออกลูกออก
หลานมามากมาย นี่เป็นส่วนหนึ่งของปืน
วินเชสเตอร์ที่ ยังมีการผลิตอยู่ในปัจจุบัน
จากบนลงล่าง Legacy, Trails-End, Pack
Carbine และ Black-Shadow

กระสุน ปืนสั้นเเมื่อนำมายิงในปืนยาวจะได้ความเร็วที่สูงขึ้นเพราะหัวกระสุนได้รับ ถ่ายทอดพลังงานจากดินขับที่ เผาไหม้จนหมด ความเร็วที่เพิ่มขึ้นมาก็หมายถึงวิถีกระสุนที่ราบขึ้น, ระยะยิงที่เพิ่มขึ้นและแรงปะทะของหัวกระสุน ที่เพิ่มขึ้นตามไปด้วย โม เดิล 94 ยังมีน้องเล็กคือ โมเดิล 9422 ขนาด .22 ลองไรเฟิ้ล และ .22 แม็กนั่มออกมาอีกด้วย ถึงแม้กลไกจะ ต่างออกไปเพื่อรองรับขนาดกระสุนที่เล็กกว่า แต่ก็ยังคงรูปลักษณ์ภายนอกของปืนผู้พี่ไว้อย่างครบถ้วน

เสียงฝีเท้าม้าและภาพของทุ่งกว้างไม่ได้อยู่ใน เพียงความฝันอีกต่อไป
แต่มันอยู่ตรงหน้าผมแล้ว บริเวณรอบๆ ตัวผมคือคอกม้าอย่างเดียวกับ ที่เราเห็นกันในภาพยนต์ ไกลออกไป คือทุ่งหญ้าที่กว้างสุดสายตาไปจนจรดเทือกเขาไกลโพ้น บรรยากาศรอบข้างอาจทำให้เราฝันไปว่าเรากำลังอยู่ ท่ามกลางเมือง เถื่อนในยุคพิชิตตะวันตก แต่ความเป็นจริงแล้ว เรากำลังอยู่ที่ฟาร์ม ทองสมบูรณ์ ในอำเภอปากช่อง และห่างกรุงเทพฯโดยการขับรถเพียง ชั่วโมงครึ่งเท่านั้น!

ในมือผมคือวินเชสเตอร์ โมเดิล 94 คาร์ไบน์ ขนาด .30-30 ซึ่งเป็นปืนที่พ่อผมซื้อมาเมื่อกว่าสามสิบปีก่อน ด้วยความที่ไม่เคยมีสถานการณ์ที่คู่ควร มันจึงต้องนอนสงบนิ่งอยู่ในตู้ปืนมานับสิบปีจนกระทั่งวันนี้ วินเชสเตอร์คานเหวี่ยงเป็นเจ้าของตำนานแห่งหลัง ม้าและทุ่งกว้าง จะมีประโยชน์อันใดเล่าหากเรานำมันไปพาด ยิงทดสอบในสนามยิงปืนอันคับแคบ นั่นคือสาเหตุที่เราหอบหิ้ววินเชสเตอร์ทั้งสี่กระบอกออกมายืดเส้นยืดสาย ในที่ๆมันควรจะถูกใช้งาน

วินเชสเตอร์ โมเดิล 94 กับที่ๆมันควรจะอยู่

ปืนวินเชสเตอร์ โมเดิล 94 ทั้งสี่กระบอก แถมด้วยปืน
ต้นตระกูลที่ย้อนยุคไปกว่านั้นคือ วินเชสเตอร์ 1873
และ เรมิงตันโรลลิ่งบล็อค

คุณอ้อ เจ้าของไร่ทองสมบูรณ์ พาเราไปที่ด้านหลังของไร่ ที่นี่เป็นที่ฝึกซ้อมยิงปืนของคุณอ้อเอง เชิงเขาที่ล้อมรอบ อยู่ทำหน้าที่เป็นแบ็คสต็อปที่ดีทำให้เราแน่ใจได้ว่าจะไม่มีอันตรายกับผู้ อื่น หลังจากเป้าถูกติดเข้ากับ แผ่นไม้ และปืนถูกหยิบออกจากหลังรถ เราก็เริ่มทำการทดสอบกันที่ระยะประมาณ 30หลา โดยการยิงออฟแฮนด์เพื่อทดสอบการทำงานและความคล่องตัวของปืน นอกจากปืนยาววินเชสเตอร์คานเหวี่ยง แล้วเราก็ยังมีปืนสั้นซิงเกิ้ลแอ๊คชั่นหลายกระบอกคาดติดเอวมาด้วย เดี๋ยวค่อยมาว่ากันว่าพกมาด้วยทำไม


เราเริ่มทดสอบ กันด้วย 9422 ซึ่งยิงนุ่มนวลสนุกสนานชนิดกระสุนหมดกล่องไม่ทันรู้ตัว หลายคนถึงกับออก ปากว่ายิงปืนคานเหวี่ยง ได้รสชาติกว่าปืนยาวออโต้เพราะการที่ได้โยกคานเหวี่ยงทำให้มีแอ็คชั่นกว่า กันมาก

วินเชสเตอร์ 9422 ขนาด .22LR น้องเล็กของตระกูล

สิ่งที่ 9422 ต่างจากรุ่นพี่ของมันอย่างเห็นได้ชัดก็คือ กลไก ที่ดีดปลอกกระสุนออกทางด้านข้าง


เมื่อผลักคาน เหวี่ยงลงข้างล่าง ลูกเลื่อนจะ ดีดปลอกกระสุนออกด้านข้างและดันนก ถอยหลังเป็นการขึ้นลำ

คานเหวี่ยงใน จังหวะสุด ต้องผลักลงไป ประมาณ 90 องศา

ศูนย์หน้าของ 9422 เป็นแบบตุ่มลูกปัด มีครอบศูนย์

ศูนย์หลังแบบตัววีมีร่องบากและสามเหลี่ยมสีขาว เหมาะสำหรับการยิงเร็วมากกว่าการยิงอย่างประณีต สามารถปรับสูงต่ำได้โดยการ ปรับเลื่อนหางจรเข้ และปรับซ้ายขวาได้โดยการเคาะ

บนโดรงปืนมีร่อง ขนาด 3/8นิ้วสำหรับติดกล้องมาให้

ที่นกปืนมีก้านต่อออกมาด้านข้างเพื่อให้ง้างนก ได้สะดวกในกรณีที่ติดกล้อง ถ้าไม่ใช้ก็ถอดออกได้

การบรรจุกระสุน ทำได้โดยการบิดปลาย หลอดกระสุนแล้วดึงออก

จากนั้นก็หยอด กระสุนลงในหลอดทีละนัด ได้มากที่สุด 15นัด

ข้อเด่นอีกอย่างของ 9422 คือสามารถจะ ถอดออกได้เป็นสองท่อนเพื่อง่ายต่อการนำพา เริ่มจากการใช้เหรียญบาทคลายน๊อตที่โครง ปืนด้านซ้ายออก

จากนั้นก็ยกส่วน ลำกล้องออกจากพานท้ายได้

ถอดได้เป็นสองท่อนสั้นลงมาก ระวังน๊อตหาย ด้วยเพราะไม่ได้ติดอยู่กับโครงปืน

เมื่อ ขยับมาที่ แทรปเปอร์ ขนาด .357 แม็กนั่ม ตัวปืนที่เป็นรุ่นแทรปเปอร์ สั้นกระทัดรัดมากด้วยลำกล้องที่ยาว เพียง 16นิ้ว มันเหมาะมากสำหรับที่จะเป็นปืนติดรถเวลาออกไปตั้งแคมป์ โดยเฉพาะอย่างยิ่งถ้ามีปืนสั้นขนาด .357 เป็นปืนคู่มืออยู่แล้ว หลายคนถึงกับออกปากว่าน่าจะซื้อไปหัดควงเหมือนกับจอห์น เวย์น ในภาพยนตร์ คาวบอยเรื่อง True Grit เพราะรูปร่างไทยๆอย่างเราคงควงปืนที่ยาวกว่านี้ไม่ได้แน่

โมเดิล 94 รุ่นแทรปเปอร์ ลำกล้อง 16 นิ้ว เป็นปืนที่ กระทัดรัดคล่องตัวมาก

แทรปเปอร์ ขนาด .357 กระบอกบนเมื่อเทียบกับ เทรลเอนด์ ขนาด.44 ลำกล้อง 20 นิ้ว

เราทำการทดสอบด้วยกระสุน .357 ของบุลเล็ตมาสเตอร์ เราก็ได้ความรู้สึกที่แตกต่างไปจาก 9422 แรงถีบ ที่เพิ่มขึ้นแต่ก็ไม่ได้รุนแรงเกินไปนัก (จะว่าไปแล้วมันถีบเบาจนผมแปลกใจ จนกระทั่งเรามาพบสาเหตุภายหลัง) พอขยับขึ้นมาที่ เทรลเอนด์ ขนาด .44 แม็กนั่ม คราวนี้ละของจริง แรงถีบของกระสุนปืนสั้นที่ครั้งหนึ่งเคยเป็น กระสุนปืนสั้นที่ทรงพลังที่สุดในโลกแผลงฤทธิ์ให้รู้สึกได้แม้จะยิงด้วยปืน ยาว ด้วยความที่ตัวปืนหนักเพียง 2.9 ก.ก. คนยิงถึงรู้สึกได้ถึงแรงถีบผ่านพานท้ายแข็งที่ปราศจากยางรอง

พอมาถึงต้นตำรับ ขนาด .30-30 กลับเป็นที่น่าแปลกใจว่าแรงถีบกลับนิ่มนวลกว่า .44 แม็กนั่มเสียอีก ทั้งนี้ ก็เพราะกระสุนทั้งสองชนิดมีพลังงานปากลำกล้องที่ใกล้เคียงกัน แต่ดินขับของปืนยาวนั้นเผาไหม้ช้ากว่าของกระสุนปืนสั้นทำให้อาการถีบของปืน.30-30 ไม่กระแทกกระทั้นเหมือน .44 แม็กนั่ม

ในช่วงร้อยกว่าปี ที่ผ่านมา นอกจากโลหะที่ถูกพัฒนา ไปแล้ว โมเดิล 94 มีการปรับปรุงหลักๆสองอย่าง คือ ระบบความปลอดภัยและการดีดกระสุนออกข้างเพื่อ ติดกล้อง ในภาพนี้จะเห็นได้ชัดว่าเมื่อลดนกหรือยิง แล้ว นกจะไม่ชิดโครงปืนเพื่อป้องกันปืนลั่นเมื่อตก หรือกระแทก นกปืนนี้จะเข้าไปตีท้ายเข็มแทงชนวน ก็ต่อเมื่อมีแรงเฉื่อยจากการยิงเท่านั้น
 

อันนี้เป็นนกปืนของวินเชสเตอร์ .30-30 รุ่นเก่าที่ลดลงชิดโครงปืน
 

ระบบความปลอดภัยอีกอย่างที่ปืนเก่าไม่มีก็คือ ปุ่ม เซฟที่ทำงานโดยการขวางไม่ให้นกเข้าไปตีเข็มแทงชนวน
 

เมื่อกดปุ่มเซฟลงไป ปืนก็จะอยู่ในสภาพพร้อมยิง

บ่อยครั้งที่คนมักจะลืมปลดเซฟซึ่งก็จะทำให้เหนี่ยวไกได้ แต่ปืนไม่ลั่น (อาจจะคิดไปว่าอีกฝ่ายหนังเหนียว) แต่จริงๆ แล้วคนยิงสามารถสังเกตได้ว่าปืนจะยิงได้ก็ต่อเมื่อปุ่มเซฟ ยื่นออกมาทางซ้ายอย่างนี้เท่านั้น
 

ระบบความปลอดภัย อีกอย่างที่มีมาแต่ดั่งเดิมก็คือ การที่ไม่สามารถยิงได้ถ้าไม่บีบคานเหวี่ยงเข้ากับด้ามจับ (9422 ไม่มีระบบนี้)
 

ต้องบีบเข้ามา อย่างนี้ถึงจะยิงได้

ศูนย์หลังของ เทรลเอนด์ .44 ทางด้านซ้ายไม่ได้เปลี่ยน แปลงไปมากนักเมื่อเทียบกับปืนรุ่นเก่าขนาด .30-30 จะมี ก็เพียงจุดแต้มสีขาวที่เพิ่มขึ้นม

ศูนย์หน้าของทั้ง แทรปเปอร์ .357 และ เทรลเอนด์ .44 เป็นแบบใบมีดไม่มีครอบศูนย์

ศูนย์หน้าของ .30-30 รุ่นเก่าเป็นแบบลูกปัดมีครอบศูนย์

พานท้ายของทั้งแทรปเปอร์และเทรลเอนด์ เป็นไม้วอลนัททำผิวแบบด้าน โชว์ลายไม้ไม่แกะลายเช็คเกอร์

พานท้ายปืนรุ่นใหม่รองด้วยพลาสติกแข็งมีตราวินเชสเตอร์ ขณะที่รุ่นเก่าเป็น เหล็กมีลายตาราง

โครงปืนเมื่อเทียบ กัน จากบนลงล่าง 9422, เทรลเอนด์ .44, .30-30 และแถมด้วย วินเชสเตอร์ 1873 ขนาด .44-40

โครงปืนของเทรลเอนด์ มีห่วง Saddle Ring สำหรับแขวนกับอานม้ามาด้วย
 

การบรรจุกระสุนทำโดยการป้อนเข้าทางโครงปืนด้านขวา เคล็ดลับ การใส่กระสุนอยู่ที่จะต้องกด กระสุนเข้าไปด้านข้างให้สุดก่อนที่จะดันเดินหน้าเพื่อให้ดันกระสุนนัดก่อนหน้านี้เข้าแม็กกาซีนหลอดใต้ลำกล้องไป

คานเหวี่ยงจะต้องถูกผลักลงไปจนสุดที่ ประมาณ 90องศาก่อนจะปิดกลับเข้าที่

เมื่อสังเกตดูจะเห็นว่าปืนรุ่นใหม่ปรับปรุงหลายจุดให้แข็งแรงขึ้น เช่นลิ้นป้อนกระสุนของรุ่นใหม่ทางซ้ายมือ ทำด้วยเหล็กหล่อแทนที่เดิมเคยใช้แผ่นเหล็กปั๊ม

เห็นได้ชัดว่าช่องคายปลอกของรุ่นใหม่(กระบอกหน้า)ถูกคว้านให้กว้างขึ้นให้ สามารถดีดปลอกกระสุนออกทางด้านข้าง เพื่อให้สามารถติดกล้องได้

ขอรั้งปลอกก็ย้ายจากด้านบนมาอยู่ข้างขวา

บนโครงปืนรุ่นใหม่(กระบอกทางซ้าย)มีการเจาะรูน๊อต สำหรับติดขากล้องมาให้

โมเดิล 94 ขนาด .30-30 นับว่าเป็นปืนที่ยิงสนุกมาก ตัวปืนก็ยาวเท่ากับรุ่นที่ใช้กระสุนปืนสั้นแต่มีวิถีกระสุน ราบเรียบและระยะยิงไกลกว่ามาก น่าเสียดายที่กระสุนขนาด .30-30 ไม่นิยมใช้กันในเมืองไทยทำให้กระสุน หายากและมีราคาแพง แต่ถ้าหากเป็นในอเมริกาแล้ว .30-30 คือกระสุนปืนยาวชนวนกลางที่เป็นที่นิยมอันดับ ต้นๆ หาซื้อก็ง่ายแม้กระทั่งในห้างสรรพสินค้า หลายคนที่ไม่คุ้นเคยอาจสงสัยว่า เลข 30 ตัวหลังของกระสุนชนิดนี้มีที่มาจากอะไร ขอแถมเกร็ดความรู้ให้ สักนิดก็แล้วกัน

กระสุน ขนาด .30-30 วินเชสเตอร์ นี้เกิดขึ้นมาในยุครอยต่อระหว่างกระสุนดินดำกับกระสุนยุคใหม่ที่ใช้ดินควัน น้อย ในยุคของกระสุนดินดำนั้น กระสุนปืนในอเมริกาจะประกอบด้วยตัวเลขสองตัว โดยที่ตัวแรกจะหมายถึง ขนาดหน้าตัดของกระสุนในหน่วยนิ้ว และตัวเลขที่สองหมายถึงปริมาณของดินดำที่บรรจุเข้าไปในหน่วยเกรน เช่นขนาด.44-40 ก็หมายถึงกระสุนที่ใช้หัวขนาด .44 และใส่ดินขับหนัก 40 เกรน ส่วน .30-30 แม้จะเป็นกระสุน ที่ใช้ดินควันน้อยแต่ก็ยังใช้วิถีเรียกแบบเดิม
 

จากซ้ายไปขวา กระสุนปืนขนาด .22LR, .357 แม็กนั่ม, .44 แม็กนั่ม และ .30-30 วินเชสเตอร์
 

กลุ่มกระสุน CCI Standard Velocity จากปืน 9422 ที่ 60หลา วัดได้ 1.6นิ้ว
 

กลุ่มกระสุน .357 แม็กนั่ม หัวรูเคลือบแข็ง หนัก 158เกรน ของบุลเล็ตมาสเตอร์ จากปืนแทรปเปอร์ ที่ 60หลา วัดได้ 2.6นิ้ว

กลุ่มกระสุน .44 แม็กนั่ม หัวรูหนัก 240เกรน วินเชสเตอร์ซูเปอร์-เอ็กซ จาก เทรลเอนด์ ที่ 60หลา วัดได้ 2.4 นิ้ว

กลุ่มกระสุน .30-30 ซิลเวอร์ทิปหนัก 170เกรน ของวินเชสเตอร์ (กระสุนอายุประมาณ 30ปี)ที่ 60หลา วัดได้ 1.7นิ้ว

กระสุน .44แม็กนั่มของบุลเล็ทมาสเตอร์รุ่นนี้ที่มีความ แม่นยำแย่มากๆ ทราบมาว่ารุ่นนี้เป็นรุ่นเก่า(สังเกตที่ ปลอกเป็นสีเงิน)ที่ค้างอยู่ใน ตลาด พอทำการทดสอบรุ่นใหม่ที่เป็นปลอกทองเหลือง แล้วพบว่าแม่นยำดีมาก ใครไปเจอรุ่นเก่าอย่าซื้อมาก็แล้วกัน เพราะกระสุนกล่อง นี้ยิงแล้วเจ็บใจเสียดายเงิน เหลือเกิน

ถ้าใช้ปืนคานเหวี่ยง ห้ามใช้กระสุนหัวตัดและหัวแหลม ป้อนเข้าในแม็กกาซีนโดยเด็ด ขาด กระสุนหัวตัดจะทำ ให้ปืนป้อนกระสุนไม่ได้ แต่แรงรีคอลย์จากการยิงอาจ ทำให้กระสุนหัวแหลมในแม็กกาซีนไปตอกแก็ปท้าย กระสุนนัดข้างหน้าให้ระเบิดออกได้ คงไม่ต้องบอกนะ ว่าจะเกิดอะไรขึ้น!!!

อย่างที่กล่าวมาแล้วว่ากระสุนปืนสั้นเมื่อยิงจากปืนยาวจะได้ความเร็ว กระสุนที่สูงขึ้น ดั้งนั้นผมจึงได้นำปืนสั้น ขนาดเดียวกันมายิงทดสอบเปรียบเทียบกันไปด้วย แน่นอนละว่าจะต้องเป็นปืนแบบซิงเกิ้ลแอ็คชั่นที่เข้ายุคกัน พอ จับความเร็ว ผมก็ถึงบางอ้อ ที่รู้สึกว่ากระสุนขนาด .357 ของบุลเล็ทมาสเตอร์ นั้นยิงนิ่มนวลผิดปรกตินั้นไม่ ได้รู้สึกไปเองเลย เพราะกระสุนนั้นมีความเร็วเพียง 785 ฟิตต่อวินาทีในปืนสั้น และเพียง 1201 ฟิตต่อวินาทีใน ปืนยาว จัดว่าเป็นเพียงกระสุนระดับ .38 สเปเชี่ยล ที่ผมต้องซื้อมาในราคาของ .357 แม็กนั่ม

เมื่อพูดถึง ปืนที่ใช้ป้องกันตัว คนส่วนใหญ่แล้วมักจะนึกถึงปืนพก นั่นอาจจะถูกสำหรับสถานการณ์ในเมืองที่ ประจันหน้ากันในระยะใกล้ แต่หากเป็นพื้นที่โล่งกว้างในไร่ในสวน หรือแม้กระทั่งตามบ้านตากอากาศที่คน กรุงเทพมักจะซื้อไว้ตามต่างจังหวัดแล้ว ปืนยาวจะได้เปรียบปืนสั้นเป็นอย่างมาก พานท้ายที่ประทับได้มั่นคง, ระยะศูนย์ที่ยาวกว่า และวิถีกระสุนที่ราบเรียบกว่าทำให้ระยะหวังผลยืดออกไปครอบคลุมระยะ หนึ่งถึงสองร้อย เมตร (ปืนยาวติดกล้องที่มีท