จากวันที่ผู้คนทั้งโลกช็อกกับปฏิบัติการ “ก่อการร้ายสะท้านโลก” การใช้เครื่องบินโดยสารหลายลำถล่มประเทศมหาอำนาจอย่างสหรัฐอเมริกา ภาพตึกแฝดเวิลด์เทรดเซ็นเตอร์ถูกเครื่องบินโดยสาร 2 ลำพุ่งชนจนถล่มราบ เป็นภาพติดตาผู้คนทุกมุมโลก จากวันเกิดเหตุ 11 ก.ย. ปี ค.ศ. 2001 จนวันนี้เวลาผ่านเลยมาจนจะครบ 10 ปีในอีกไม่กี่ชั่วโมงข้างหน้านี้แล้ว ท่ามกลางการก่อสงครามกับกลุ่มก่อการร้ายอย่างเข้มข้นของสหรัฐ
   
ผู้ก่อการร้ายระดับหัวหน้า-แกนนำ...ดับไปแล้วหลายราย
   
ทั้งนี้ โอซามา บิน ลาเดน หัวหน้ากลุ่มก่อการร้าย ที่ทางสหรัฐระบุว่าเป็นคนบงการก่อเหตุ 11 ก.ย. 2001 ได้เสียชีวิตไปแล้ว และระดับแกนนำของกลุ่มก็ถูกดับชีพไปอีกหลายคน รวมถึงผู้นำประเทศที่ถูกระบุว่าหัวรุนแรงและเป็นไม้เบื่อไม้เมากับสหรัฐก็ทยอยถูกโค่นล้มลงเรื่อย ๆ แต่ชาวโลก ชาวอเมริกัน ก็ยังผวาก่อการร้าย
   
ก่อนครบรอบ 10 ปี เหตุการณ์ 11 ก.ย. 2001 สหรัฐอเมริกาก็ออกคำเตือนชาวอเมริกันให้ระวังกลุ่มก่อการร้ายอัลกออิดะห์จะโจมตีด้วยเครื่องบินอีกครั้ง โดยมีการระบุว่าพบแผน ใช้เครื่องบินเช่าขนาดเล็กขนวัตถุระเบิดเพื่อทำการโจมตี!! อีกทั้งยังเตือนชาวอเมริกันที่เดินทางหรือท่องเที่ยวอยู่ในประเทศอื่น ๆ ให้ระวังด้วย
   
ดูเหมือนว่า “ผีก่อการร้าย” ยังคงหลอกหลอนชาวโลก!!
   
ถามว่า... สหรัฐอเมริกา และอีกหลาย ๆ ประเทศพันธมิตร ได้ทุ่มเทกวาดล้างและป้องกันผู้ก่อการร้าย-การก่อการร้ายอย่างเต็มที่มานานตั้งเกือบ 10 ปีแล้ว สามารถทำลายทั้งตัวบุคคลและที่มั่นของกลุ่มก่อการร้ายใหญ่ ๆ ไปไม่น้อย ก็แล้วทำไมการก่อการร้ายระดับโลกยังน่ากลัว?? จริง ๆ แล้วเรื่องนี้ยังน่ากลัวอยู่อีกหรือ ??
   
กับคำถามนี้ พ.อ.ดร.ธีรนันท์ นันทขว้าง นักวิชาการด้านความมั่นคง แห่งเว็บไซต์ “ทอทหาร” ระบุกับ “สกู๊ปหน้า 1 เดลินิวส์” ว่า... แม้ปัจจุบันกลุ่มขบวนการก่อการร้ายต่าง ๆ จะอ่อนแรงลดลง แต่ส่วนตัวเชื่อว่าภัยการก่อการร้ายจะยังเป็นปัญหาสำคัญที่ยังคงหลอกหลอนสร้างความหวาดผวาให้ผู้คนทั่วโลกอยู่ โดยอาจเป็นลักษณะแรงกระเพื่อมที่มีพลังอยู่ในระดับหนึ่ง ชั่วเวลาหนึ่ง ด้วยรูปแบบของแนวคิดต่าง ๆ ได้เปลี่ยนแปลงไป
   
“รูปแบบและวิธีคิดของกลุ่มก่อการร้ายเปลี่ยนแปลงไป จากเดิมที่มีความเชื่อว่าผู้ก่อการร้ายก็เหมือนแมงมุม ฆ่าตัวแม่แล้ว ตัวลูกตัวอื่น ๆ ก็จะต้องตายตามด้วย ตามทฤษฎีแมงมุมนั้น ปัจจุบันคงใช้ไม่ได้ ที่เป็นอยู่ในปัจจุบันน่าจะสอดคล้องกับแนวคิดตามทฤษฎีปลาดาวมากกว่า?!?!?”
   
“ทฤษฎีปลาดาว” ที่ว่านี้ พ.อ.ดร.ธีรนันท์ ขยายความว่า... มีหลักคือ “แม้ปลาดาวตัวหนึ่งจะถูกฆ่าไป แต่ก็จะเกิดปลาดาวตัวใหม่ขึ้นมา” โดยการก่อการร้ายในปัจจุบันมีรูปแบบที่ แบ่งเป็นกลุ่มเล็ก ๆ กระจายตัวเหมือนเซลล์ย่อย ๆ นอกจากนี้ แนวความคิดจากเดิมที่มักมุ่งกระทำต่อรัฐ ก็ เปลี่ยนเป็นการปฏิบัติตามความเชื่อส่วนตัวมากขึ้น หรืออาจกล่าวได้ว่า...การก่อการร้ายยุคใหม่เปลี่ยนไปทั้งแนวความเชื่อและรูปแบบ
   
“กรณีการระเบิดเมืองและสังหารหมู่ที่ประเทศนอร์เวย์ก็เป็นหนึ่งในตัวอย่าง” ...นักวิชาการด้านความมั่นคงระบุ ก่อนอธิบายเพิ่มเติมว่า... เหตุการณ์ร้ายในประเทศนอร์เวย์เมื่อเร็ว ๆ นี้ ก็มีผู้กระทำการเพียงรายเดียว แต่มีการเตรียมการ มีแผนการที่จัดลำดับไว้อย่างเป็นขั้นเป็นตอน ตามแนว “ความเชื่อเฉพาะตัว” โดยไม่ได้กระทำเพื่อขบวนการใดขบวนการหนึ่ง หรือเพื่อโจมตีกลุ่มใดกลุ่มหนึ่ง ซึ่งมีนักความมั่นคงหลายคนมองว่า.....
   
โลกกำลังเข้าสู่ “สงครามยุคที่ 5” ที่ผู้ก่อการร้ายมีลักษณะเป็นส่วนตัว-ส่วนบุคคลมากขึ้น หรืออาจกล่าวได้ว่า โลกอาจต้องเผชิญกับการก่อวินาศกรรมที่ “ผู้ก่อการร้ายเป็นปัจเจกบุคคล” มากขึ้น!!
   
ภัยก่อการร้ายยุคใหม่-รูปแบบใหม่นี้ พ.อ.ดร.ธีรนันท์ ชี้ว่า... ก็ถือว่าน่ากลัวและเป็นอันตรายมาก ความน่ากลัวอยู่ตรงที่รัฐหรือหน่วยงานที่เกี่ยวข้องจะทราบได้ก็ต่อเมื่อเหตุการณ์เกิดขึ้นแล้วเท่านั้น!! เพราะไม่มีขบวนการ ไม่มีเครือข่าย เป็นการกระทำและการวางแผนก่อเหตุตามแนวเชื่อตามความคิดของตัวบุคคล
   
การป้องกันนั้นทำได้ยากมากกว่ากรณีกลุ่มขบวนการ!!
   
ทั้งนี้ การจะป้องกันก็อาจทำได้โดยต้องเพิ่มการตรวจสอบความเคลื่อนไหวทางโซเชียลมีเดีย เพราะคนที่จะกระทำอาจต้องการเผยแพร่แนวความเชื่อของตนให้คนอื่นรับรู้ แต่ก็ใช่ว่าจะทำได้มาก ซึ่งจะป้องกันลักษณะนี้ต้องใช้ทรัพยากรบุคคลและใช้เวลามาก เพราะ ไม่ทราบว่าเป็นใคร? จะทำอะไร? ที่ไหน? ถ้าไม่ก่อเหตุก็ยากที่จะจับความผิดปกติได้ ซึ่งไม่เหมือนกรณีกลุ่มขบวนการ ที่สามารถติดตามเฝ้าดูเป้าหมายที่ต้องสงสัยได้
   
“เชื่อว่าโลกก็ยังคงต้องเผชิญกับแรงกระเพื่อมจากกลุ่มก่อการร้ายอยู่ แม้ว่าอาจจะไม่มากหากเทียบกับในอดีตเพราะกลุ่มก่อการร้ายต้องอาศัยเวลาในการปรับตัวจากการขาดแกนนำคนสำคัญ” ...นักวิชาการความมั่นคงกล่าว พร้อมระบุทิ้งท้ายถึงในส่วนของประเทศไทยว่า... เชื่อว่าประเทศไทยอาจจะยังไม่ต้องเผชิญหน้ากับภัยก่อการร้ายใหญ่ ๆ ในอนาคตอันใกล้นี้ เพราะโชคดีที่มีภูมิรัฐศาสตร์และคุณสมบัติบางอย่างช่วยอยู่
   
“แต่ก็ใช่ว่าไทยจะปล่อยปละละเลยและมองข้ามได้ใช่ว่าจะไม่ต้องให้ความสำคัญกับภัยก่อการร้าย!!!”.