บทกลอนวันแม่

โปรดจำไว้ต้นทางสวรรค์ที่ปรารถนา อยู่ที่ฝ่าเท้ามารดาเมื่อลูกก้มวันทากราบกราน

ต้นทางสวรรค์

ทุกคนเสาะหาหนทางสวรรค์

แต่ไม่พบกัน เพราะมองข้ามไป

ทั้งที่ต้นทางนั้นแสนกว้างใหญ่

และอยู่ไม่ไกล ใกล้ตัวเพียงแค่นิดเดียว

เหมือนมีเส้นผมที่มาบังตา

ดังคล้ายขอบฟ้าที่มาขวางกั้น

ให้มองไม่เห็นถึงความคิดเฉิดฉันท์

ต้นทางสวรรค์ อันเรืองรอง…

จงมองด้วยหัวใจที่สดใส

หากเห็นรอยยิ้มผู้ใด…

เป็นรอยยิ้มที่ไม่เหมือนใคร

นั่นแหละคือทางผ่านไปสวรรค์

ท่านเป็นพระ ในบ้าน

ที่ลูกต่างมองผ่านกัน… มองผ่านทุกวัน…

จึงไม่เห็นประตูทอง

แม่…คือพระในบ้าน

เป็นดอกบัวบานของลูกทุกคน

แค่ธุลีความดีของท่านร่วงหล่น

พระคุณท่วมท้นล้นจักรวาล

โปรดจำไว้ต้นทางสวรรค์ที่ปรารถนา

อยู่ที่ฝ่าเท้ามารดา…เมื่อลูกก้มวันทากราบกราน

บทกลอนโดย ตะวันธรรม

--------------------------------------

น้ำใจแม่

น้ำใดว่าสดใสสะอาด

น้ำสระอโนดาดยังไม่สะอาดเท่าน้ำใจแม่

เพราะเป็นน้ำกลั่นจากรักแท้

จากยอดดวงใจแม่ที่มอบให้แด่ลูกยา

น้ำทะเลยังมีขึ้นมีลง

น้ำใจแม่มั่นคงซื่อตรงอยู่ทุกเวลา

น้ำฝนยังตกในบางครา

แต่น้ำใจมารดา มีให้ตลอดไป

น้ำตาลใส่น้ำผึ้ง

ยังไม่หวานซึ้งเท่าน้ำนมมารดา

จากเลือดในอกกลั่นด้วยความเสน่หา

หล่อเลื้ยงลูกมาจนเจริญวัย

หยาดน้ำฟ้ายามต้องแสงตะวัน

ช่างงามเฉิดฉันท์มีสีรุ้งพร่างพราย

แต่ไม่งามเท่าน้ำหล่อเลี้ยงดวงนัยน์

ที่แลดูห่วงใยในบุตรธิดา

อาจหยิบรุ้งใส่ในฝ่ามือ

และอาจถือไปทั่วหล้า

แต่ไม่อาจพร่ำพรรณนา

ถึงพระคุณมารดาให้หมดได้เลย

บทกลอนโดย ตะวันธรรม

--------------------------------------

ดวงตาแม่เมื่อแลดูลูก เหมือนสายใยพันผูกดวงชีวี ดวงตาใดไม่เหมือนชนนี ทั้งปราณีห่วงหาอาทร

อากาศไม่อาจผ่าน

ทุกคนต้องมีวันที่ประทับใจ

ไม่ว่าจะเป็นใครก็ไม่มีวันลบเลือน

ภาพวันที่ดีวันนั้นยังคงย้ำเตือน

เกิดขึ้นได้เสมือนเมื่อวันวานเพิ่งผ่านไป

ฟ้าและเมฆช่างงามเฉิดฉันท์

งามกว่าทุกวันเหมือนฝันโลกพลัดสดใส

นก แมลง ส่งเสียงก้องกังวานไพร

ต้อนรับวันฉันอยู่ในอ้อมกอดมารดา

อบอุ่นจังเลย อบอุ่นในหัวใจ

กว่าห่มผ้าผืนใดทีมีในห้วงเวหา

เมื่อใจสองเราซาบซึ้งเป็นหนึ่งชีวา

ฉันบอกรักแม่เท่าฟ้าผ่านดวงตาและยิ้มละไม

อากาศอาจผ่านได้ทุกสิ่ง

จะแข็งแรงยิ่งกว่าภูผาหรือต้นไม้

แต่หว่างอ้อมกอดแม่นั้นไม่เหมือนที่ใด

อากาศยังผ่านไม่ได้ด้วยใจรักแลพผูกพัน

(เพราะใจสองเราเป็นดวงเดียวกัน)

บทกลอนโดย ตะวันธรรม

--------------------------------------

จากวันนั้นถึงวันนี้ เป็นคนดีเพราะแม่สอนไว้ ลูกซาบซึ้งสุดหัวใจ

แม่รู้ไหม ฉันรักแม่ รักแม่ รักแม่จังเลย

แทบเท้ามารดา

สิ่งที่มีอยู่ในตัวมารดา

ยากจักหาสิ่งใดมาเทียบได้

นึกถึงแม่ในคราใด

ฉันสุขใจตลอดเวลา

ดวงตาแม่เมื่อแลดูลูก

เหมือนสายใยพันผูกดวงชีวี

ดวงตาใดไม่เหมือนชนนี

ทั้งปราณีห่วงหาอาทร

มือของแม่ช่างอ่อนละมุน

ดั่งปุยนุ่นคอยกอดตระกอง

เสียงเพลงที่ แม่กล่อมร้อง

ท่วงทำนองราวทิพย์ดนตรี

ถึงแม้ไม่มีตะวัน

มีเพียงแม่ฉันยิ้มอยู่เคียงข้าง

โลกนี้ก็จะใสสว่าง

ให้ฉันเห็นทางที่จะก้าวเดิน

ฝ่าเท้ามารดา

คือหนทางพาสู่สรวงสวรรค์

เมื่อกราบแทบเท้าแม่ทุกวัน

ฉันนอนหลับฝันแต่สิ่งที่ดี

อยู่ในครรภ์มารดา

ฉันนอนหลับตาฝันดี

อบอุ่นราวกับมี

ปุยสำลีห่อหุ้มกาย

เมื่อลืมตาดูหล้า

พบมารดายิ้มให้สดใส

เป็นรอยยิ้มพิมพ์ใจ

ไม่เหมือนใครในโลกา

หยาดแห่งน้ำนมแม่

ความรักแท้แผ่ทั่วกายา

สืบต่อดวงชีวา

จากเด็กมาจนโตใหญ่

จากวันนั้นถึงวันนี้

เป็นคนดีเพราะแม่สอนไว้

ลูกซาบซึ้งสุดหัวใจ

แม่รู้ไหม ฉันรักแม่ รักแม่ รักแม่จังเลย

บทกลอนโดย ตะวันธรรม

--------------------------------------

กลอนวันแม่ รักแม่ที่สุดในโลก

To Mom with Love

นานมาแล้ว ยังมี ใครคนหนึ่ง         รักลึกซึ้ง ห่วงใย ไม่จางหาย
รักไม่เลิก รักไม่หมด จากหัวใจ        รักกว่าใคร รักสุดใจ ของใครกัน

ยามแบเบาะ อดนอน ทนกล่อมเกลี้ยง     กล่อมให้นอน ด้วยเสียง ดุจสวรรค์
ทั้งอึฉี่ รดที่นอน เช็ดทุกวัน           ด้วยมือท่าน อัศจรรย์ มือมารดา

หนูโตขึ้น เอาใจยาก ไม่อยากบ่น        เข็นหนูจน ไปโรงเรียน เพียรศึกษา
พร่ำสอนให้ เอาใจใส่ ท่องตำรา        เมื่อเติบใหญ่ วันหน้า จักได้ดี

จนจบการ ศึกษา ปริญญาบัตร        แม่ก็จัด รถให้ขับ สมศักดิ์ศรี
อยากเรียนต่อ เอ้า! ก็ได้ เพิ่มดีกรี        บินลัดลี่ สู่เมืองนอก โก้หยอกใคร

ไม่รู้หรอก เงินที่ใช้ แม่เหนื่อยนัก        ไม่รู้หรอก มือฟูมฟัก จนเติบใหญ่
ไม่รู้หรอก แม่อดทน กว่าผู้ใด        ไม่รู้หรอก เพื่อลูกไซร้ แม่ตายแทน

กว่าจะรู้ ว่าพระคุณ นั้นยิ่งใหญ่        กว่าจะเห็น ในหัวใจ ยากสุดแสน
กว่าจะซึ้ง กว่ารู้สึก อยากตอบแทน        กว่าเห็นค่า ว่าอ้อมแขน แม่สุดดี

--------------------------------------