"....โรคมะเร็งหากดูแลกันดีๆ บางคนอยู่ได้หลายปี หรือบางคนที่รู้จักกันอยู่ได้เป็นสิบกว่าปี มันบอกไม่ได้ว่าใครจะอยู่ได้มากได้น้อย แต่สิ่งที่เราต้องเข้าใจคือ ความตายมันเป็นธรรมดา แต่มันก็เป็นธรรมที่เราจะพยายามยื้อให้นานที่สุดเท่าที่จะทำได้ อย่าไปคิดว่าเราเป็นคนโชคร้ายมากนัก เพราะยังมีบางคนโชคร้ายกว่าเราตามหน้าหนังสือพิมพ์ทุกวัน..

บางคนอยู่ดีๆ ก็โดนฆ่าตาย..
อยู่ดีๆ แผ่นดินไหวตายเป็นพัน...

ส่วนเราต่อให้เป็นมะเร็งแล้วยังไงเมื่อเรายังสามารถใช้ชีวิตได้ปกติอยู่ จะหายหรือไม่หายคิดว่าไม่แตกต่างกันมากนัก แต่หากไม่สามารถควบคุมจิตใจอารมณ์ตัวเองได้ ต่อให้หมอบอกว่าหายแล้วคุณก็จะคอยจับเนื้อตัวกลัวว่าจะเป็นอะไรอีกไหมใจแทบไม่เป็นสุข..

ดังนั้น ไม่ว่ากำลังสู้กับมะเร็ง หรือกำลังสู้กับปัญหาครอบครัวอะไรก็ตาม จิตใจที่เข้มแข็งจะพาคุณไปตลอดรอดฝั่ง เหมือนนักมวยจะชกชนะได้ต้องกล้าขึ้นเวทีก่อน.."