คนยุคก่อนคงเคยชินกับการนำหนังสือพิมพ์หรือหนังสืออ่านเล่น เข้าไปอ่านขณะทำธุระส่วนตัวในห้องน้ำ แต่ปัจจุบันเปลี่ยนไปเป็นการนำโทรศัพท์มือถือหรืออุปกรณ์อิเล็กทรอนิกส์พกพาอื่นๆ เข้าไปแทน ซึ่งนักวิทยาศาสตร์เห็นว่าเป็นพฤติกรรมที่ไม่พึงประสงค์สักเท่าไหร่

ดร.รอน คัทเลอร์ ผู้อำนวยการคณะวิทยาศาสตร์ชีวการแพทย์ มหาวิทยาลัยควีนแมรีแห่งลอนดอนของอังกฤษ ระบุว่า โทรศัพท์มือถือนับเป็นแหล่งรวมเชื้อโรค โดยเชื้อโรคสามารถดำรงชีพอยู่บนโทรศัพท์มือถือได้นาน 2-3 วัน ยิ่งความร้อนที่เกิดขึ้นจากการใช้งานเป็นสภาพแวดล้อมที่เหมาะสมสำหรับการเจริญเติบโตของเชื้อโรค อาทิ เชื้อซัลโมเนลลา อีโคไล และซีดิฟฟิไซลหรือซีดิฟฟ์ ซึ่งสามารถปนเปื้อนจากอุจจาระได้

         ขณะที่ ดร.ลิซา แอคเกอร์ลีย์ ผู้เชี่ยวชาญด้านสุขอนามัย ระบุว่า การอ่านหนังสือหรือเล่นโทรศัพท์มือถือขณะทำธุระส่วนตัวในห้องน้ำ มีความเสี่ยงจากการที่เชื้อโรคจะย้ายแหล่งที่อยู่อาศัยจากการสัมผัส เช่น มือที่จับโทรศัพท์แล้วไปล้างก้น ในทางกลับกันมือที่ล้างก้นแล้วนำมาจับโทรศัพท์ หากไม่ได้ชำระล้างทำความสะอาดอย่างเพียงพอก็เป็นสาเหตุของการขยายหรือแพร่เชื้อโรคได้

     ยิ่งไปกว่านั้นการฟุ้งของละอองน้ำจากชักโครกที่ปนเปื้อนเชื้อโรค สามารถไปไกลได้ถึง 6 ฟุต จึงเป็นที่มาของคำแนะนำที่ว่าไม่ควรเก็บแปรงสีฟันไว้ในห้องน้ำ ลักษณะเดียวกันกับโทรศัพท์มือถือที่อาจจะได้รับการปนเปื้อนของเชื้อโรคที่อยู่ในห้องน้ำมากยิ่งขึ้น

        อย่างไรก็ตามวัล เคอร์ติส ผู้อำนวยการกลุ่มอนามัยสิ่งแวดล้อม สาธารณสุขและเวชศาสตร์เขตร้อนแห่งลอนดอน มองว่าการใช้โทรศัพท์ในห้องน้ำอาจไม่ใช่ปัญหาหลัก เนื่องจากทุกที่ก็มีเชื้อโรค แต่อยู่ที่คนเราจะไม่เจ็บป่วยด้วยเชื้อโรคที่มาจากตัวเอง แต่เชื้อโรคนั้นอาจทำอันตรายต่อผู้อื่นหรือทำให้ป่วยได้ หากผู้นั้นได้รับการแพร่เชื้อโรคผ่านการสัมผัสโทรศัพท์มือถือ

           สิ่งสำคัญที่สุดคือ การพยายามรักษาความสะอาด แต่อย่าให้ความกังวลเรื่องความสะอาดกลายเป็นความหมกมุ่นจนเป็นอันตรายต่อสภาพจิตใจของเราเอง และโทรศัพท์ที่สกปรกก็อันตรายไม่เท่ากับมือที่สกปรก ดังนั้น ควรล้างมือให้สะอาดทุกครั้งหลังใช้ห้องน้ำ