"วันวาเลนไทน์ (Valentine's Day)" หรือวันแห่งความรัก เป็นวันสำคัญวันหนึ่งที่คนทั่วโลกโดยเฉพาะในซีกโลกตะวันตกให้ความสนใจ และร่วมเฉลิมฉลองกันมากที่สุดวันหนึ่ง กล่าวกันว่ามีต้นกำเนิดมาจากชื่อของนักบุญในคริสตศาสนายุคแรกนาม "วาเลนตินุส" หรือนักบุญวาเลนไทน์ ซึ่งมีวันฉลองตรงกับวันที่ 14 กุมภาพันธ์ของทุกปี จึงเรียกวันดังกล่าวว่า "วันนักบุญวาเลนไทน์"

นักบุญวาเลนไทน์แห่งเทอร์นี 
ในวันที่ 14 กุมภาพันธ์แต่เดิมนั้น มีเพียงพิธีการฉลองนักบุญโดยปกติเท่านั้น ไม่ได้มีความหมายพิเศษในเชิงรักโรแมนติกแต่อย่างใด และแท้ที่จริงแล้ว ในบรรดานักบุญและมรณสักขีในคริสตศาสนายุคแรกนั้น มีอยู่มากมายหลายองค์มีชื่อว่า"วาเลนไทน์" ซึ่งวาเลนไทน์ผู้ที่มีการฉลองในวันที่ 14 กุมภาพันธ์ คือ นักบุญวาเลนไทน์แห่งโรม และนักบุญวาเลนไทน์แห่งเทอร์นี

วาเลนไทน์แห่งโรมเป็นนักบวชในโรมผู้พลีชีพเพื่อความเชื่อในปีค.ศ. 269 ส่วนวาเลนไทน์แห่งเทอร์นีนั้น เป็นบิชอปแห่งอินเตรัมนาในราว ค.ศ. 197 และกล่าวกันว่าเขาได้พลีชีพในช่วงการเบียดเบียนคริสต์ศาสนิกชนในรัชสมัยจักรพรรดิออเรเลียน



จอฟฟรีย์ ชอเซอร์ จากหลักฐานในชีวประวัติแต่เดิมของนักบุญวาเลนไทน์ทุกองค์เท่าที่มีการบันทึกไว้นั้น ไม่มีส่วนใดที่เกี่ยวข้องกับความโรแมนติกปรากฏอยู่เลย ความเชื่อมโยงระหว่างชื่อนักบุญวาเลนไทน์กับเรื่องรักใคร่นั้นเชื่อกันว่าเริ่มปรากฏขึ้นในคริสต์ศตวรรษที่ 14 หรือก่อนหน้านั้นไม่นาน โดยหลักฐานชิ้นแรกที่กล่าวถึงความเชื่อมโยงดังกล่าวคือ บทกวีเรื่อง Parlement of Foules ของจอฟฟรีย์ ชอเซอร์ (Geoffrey Chaucer) กวีชื่อดังชาวอังกฤษ ซึ่งพรรณาถึงการเลือกคู่ของบรรดานกในวันวาเลนไทน์ว่า...


ซึ่งบทกวีดังกล่าวนั้น แต่งขึ้นเพื่อเป็นเกียรติแก่การฉลองครบรอบ 1 ปีแห่งการหมั้นของกษัตริย์ริชาร์ดที่ 2 แห่งอังกฤษ (King Richard II of England) กับแอนด์แห่งโบฮีเมีย (Anne of Bohemia) ในปีค.ศ.1381


การ์ดวันวาเลนไทน์ในปี1910
จากจุดเริ่มต้นดังกล่าว วันวาเลนไทน์ได้มีพัฒนาการเรื่อยมาตลอดระยะเวลาหลายศตววรษ โดยได้ปรากฏบทกวีและงานเขียนอื่นๆในยุโรปหลังช่วงเวลาดังกล่าวที่มีการเชื่อมโยงวันวาเลนไทน์กับความรัก ในที่สุด วันวาเลนไทน์ได้วิวัฒนาเรื่อยมาจนถึงปัจจุบัน และกลายมาเป็นการเฉลิมฉลองเกี่ยวกับความรักมาซึ่งเป็นโอกาสซึ่งคู่รักจะแสดงความรักของพวกเขาแก่กันโดยให้ดอกไม้ ขนม หรือของขวัญต่างๆ และส่งการ์ดอวยพรแก่กันและกัน