มีหลวงตาอยู่รูปหนึ่ง
     (หลวงพ่อชา วัดหนองป่าพง แจ้งโดยคุณ Pannika Chonato) เป็นเจ้าอาวาสวัดทางภาคอีสาน มีคนเคารพนับถือมาก อยู่มาวันหนึ่งเศรษฐี จาก กทม. นำรถป้ายแดงไปถวาย หวังว่าจะให้หลวงตาเอาไว้ใช้ เวลามีกิจนิมนต์ ด้านพระลูกวัดก็ตกใจกันยกใหญ่ ที่อยู่ๆก็มีคนจะมาถวายของมีราคาเช่นนี้ หลวงตาเจ้าอาวาสจึงเรียก พระเณรทั้งหมดมาประชุมกัน ว่าจะรับหรือไม่รับถวาย ทุกคนต่างบอกให้หลวงตารับ เมื่อหลวงตาได้ยินได้เห็นเช่นนั้นก็ไม่ได้พูดอะไร หลวงตาจึงหันไปสนทนากับเศรษฐี

หลวงตา:โยมรถคันนี้ราคาเท่าไร                                                      
เศรษฐี:ล้านกว่าบาท ขอรับ 
หลวงตา:อาตมาไม่ขอรับรถคันนี้แต่ขอเป็นเงินสดแทนได้ไหม (ทุกคนต่างแคลงใจในคำพูดของหลวงตา) 
หลวงตา:ที่อาตมาขอเป็นเงินเพราะ จะนำเงินไปสร้างอาคารเรียนให้เด็กในชุมชน รถนั้นอาตมาไม่กล้ารับหรอกโยม โยมดูชาวบ้านที่เขาใส่บาตรให้อาตมาสิ ขับรถอีแต๊ก รถกระบะ ถ้าอาตมารับรถที่โยมถวายมา ไหนเลยยังจะมีหน้าไปขอบิณฑบาต ข้าวจากชาวบ้านเขาได้ ก็ในเมื่อพระนั้นรวยเสียกว่าชาวบ้านอีก เมื่อทุกคนได้ฟังก็คิดได้ และอนุโมทนาตามศรัทธาของหลวงตา