เมื่อลมแล้ง ลงแปลงดิน ถิ่นอิสาน
แผ่นดินดาน ก็เหือดแห้ง ด้วยแล้งฝน
แรงลมแล้ง พัดดอกจาน ที่บานบน
ให้ร่วงหล่น ลงดินดาน ลาก้านใบ

ดั่งชีวิต ลูกอิสาน พลัดฐานถิ่น
จากแผ่นดิน จากท้องนา เคยอาศัย
มุ่งหน้าสู้ สู่เมืองฟ้า จากนาไกล
หวังชดใช้ ไถ่หนี้สิน ให้สิ้นที

เงินเดือนเบา แต่ตรากตรำ ทำงานหนัก
สัญลักษณ์ คนขายแรง ในแห่งนี้
เหงื่อหยดไหล รินหลั่ง สร้างสิ่งดี
ตามวิถี ลูกอิสาน จากบ้านนา

พักบ้านเช่า เท่ารังหนู อยู่แทนบ้าน
ข้าวแกงจาน พออิ่มคำ ยามยะถา
เงินเหลือใช้ ส่งคืนหลัง ยังบ้านนา
แลกข้าวปลา ให้แม่พ่อ ที่รอคอย

จากที่หนึ่ง ในห้องเรียน เปลี่ยนตำแหน่ง
มาขายแรง แลกเงิน พอเกินร้อย
จากหมอลำ มีชื่อเสียง เพียงเลิศลอย
ต้องมาคอย ลำขอทาน ตามลานดิน

จากนักมวย ชื่อดัง ชกครั้งหมื่น
ต้องมายืน ล้างจาน แบกงานหิน
จากเทพี ศรีสงกรานต์ ในบ้านดิน
มานั่งกิน กลิ่นเบียร์ กับเสี่ยบาร์

เหมือนเรานี้ มีตราบาป สาปชีวิต
ถูกลิขิต ให้ตรากตรำ ยามยะถา
จากอดีต ปัจจุบัน แต่นานมา
เรายังล้า บนหนทาง อย่างคนจน

บนหนทาง ของชาวดิน ถิ่นอิสาน
มีตำนาน คือน้ำตา มาทุกหน
เรายังรอ ความเมตา ฟ้าเบื้องบน
ได้ส่งคน ล้างอาถรรพ์  ตำนานน้ำตา