จวกโรฮิงญาหลังยาว “ได้คืบจะเอาศอก” แถมใช้แรงงานเด็ก

ฉะชาวโรฮิงญา “ได้คืบจะเอาศอก” เริ่มขี้เกียจไม่ช่วยงานเจ้าหน้าที่ ใช้งานแต่เด็กเล็ก เจ้าหน้าที่เริ่มเครียด อยากให้รัฐเร่งจัดการปัญหาโดยด่วน

วันนี้ 2 ก.พ. ที่บ้านพักเด็กและครอบครัวจังหวัดตรัง ถนนโคกขัน ต.ทับเทียง เขตเทศบาลนครตรัง ซึ่งเป็นสถานที่พักฟื้นของชาวโรฮิงญาทั้งชายและหญิง 13 คน แยกเป็นเด็กและเยาวชนอายุต่ำกว่า 18 ปี 12 คน และผู้หญิงอายุราว 40 ปีอีก 1 คน โดยทั้งหมดถูกส่งตัวมาจากบ้านพักและครอบครัวจังหวัดสงขลา ตั้งแต่วันที่ 14 ม.ค.ที่ผ่านมา โดยเจ้าหน้าที่ให้การช่วยเหลือทั้งในเรื่องที่พักและอาหารการกินเป็นอย่างดี โดยครั้งแรกกลุ่มชาวโรฮิงญาจะช่วยเหลือและทำตามข้อปฏิบัติของเจ้าหน้าที่ด้วยดีเสมอมา แต่เมื่อเริ่มมีผู้สงสารหรือมีจิตศรัทธา กลุ่มชาวโรฮิงญาเริ่มไม่ค่อยยอมปฏิบัติตามกฎของเจ้าหน้าที่ ทั้งที่ก่อนหน้านี้เด็กโตที่พอจะสามารถช่วยเหลือเจ้าหน้าที่ในงานเล็ก ๆ น้อย ๆ ได้ทุกอย่าง ไม่ว่าจะเป็นการกินข้าวแล้วล้างจานช้อนกันเอง แต่ระยะหลังกลุ่มชาวโรฮิงญาไม่ยอมช่วยอะไรเลย

นางภารวี วัตตะสิงห์ หัวหน้าบ้านพักเด็กและครอบครัวจังหวัดตรังเปิดเผยว่า บ้านพักเด็กและครอบครัวจังหวัดตรัง มีสถานที่ค่อนข้างคับแคบ ที่ผ่านมาเคยรับกลุ่มคนต่างด้าว เช่น พม่าและลาวเข้ามาพักได้ไม่กี่คน เนื่องจากเรามีเจ้าหน้าที่จำนวนจำกัด แถมยังมีเจ้าหน้าที่ผู้ชายเพียงคนเดียวเท่านั้น แต่ช่วงหลังชาวโรฮิงญาได้พยายามสร้างเงื่อนไข ข้อต่อรองและไม่ยอมปฏิบัติตามกฎ โดยมักทำอะไรตามใจตัวเอง โดยเฉพาะชอบใช้แรงงานเด็กเล็กเกือบทุกเรื่อง เรียกได้ว่าพอเห็นคนหรือหน่วยงานหลายฝ่าย เข้ามายื่นมือช่วยเหลือ เลยได้คืบจะเอาศอก

หัวหน้าบ้านพักเด็กและครอบครัวจังหวัดตรังระบุต่อว่า ช่วงแรกชาวโรฮิงญาส่วนใหญ่จะช่วยเจ้าหน้าที่ปรุงอาหาร ทำกับข้าว ล้านจาน หรือทำความสะอาด แต่ขณะนี้บางคนไม่ยอมทำหรือแตะงานอะไรเลย นอกจากลงมากินข้าวและอาหารว่าง จากนั้นกลับเข้าไปนอนในที่บ้านพัก ปล่อยให้ภาระทั้งหมดตกอยู่ที่เจ้าหน้าที่ เพราะไหนต้องจัดอาหารให้กินวันละ 3 มื้อ แถมของว่างอีก 2 มื้อ ตลอดจนต้องเก็บกวาดสถานที่ จนทำให้ขณะนี้เจ้าหน้าที่บางคนเริ่มมีอาการเครียด และไม่รู้ว่าเราต้องแบกรับภาระอย่างนี้ต่อไปอีกนานแค่ไหน อยากให้ทางรัฐบาลรีบหาทางแก้ไขโดยด่วน.

กรุณา Login เพื่อแสดงความคิดเห็น
ส่ง Scoop ให้เพื่อน
แจ้งลบไม่เหมาะสม
ความคิดเห็น

เรื่องอื่นๆ ที่น่าสนใจ

Loading...