คุยเฟื่องเรื่องเซ็กซ์กับดร.โรเบิร์ด บุษบา (เร่) หารัก Share  เรียน ดร.โรเบิร์ต

หนูขอคำปรึกษาเกี่ยวกับชีวิต ตนเองค่ะ เพราะเท่าที่ปฏิบัติกระทำอยู่ ทุกวันนี้ หนูเองไม่แน่ใจว่าถูกต้องหรือไม่ แต่ในความรู้สึกส่วนตัว ทุกอย่างที่ทำลง ไปล้วน “ถูกใจ” ทั้งสิ้น แม้กระทั่งยอมนอน กับผู้ชายฟรี ๆ ขอเพียงว่า “โดนใจ” แค่นั้น เป็นพอ เรื่องอื่น ๆ เอาไว้คุยกัน ทีหลังได้
เพื่อน ๆ หาว่าหนูเป็นคนขี้เหงา บางคนว่าแรงกว่านี้ หาว่าเป็นพวกซาดิสม์ แต่มีอยู่คนหนึ่งเป็นเพื่อนสนิทอยู่ร่วม หอเดียวกัน บอกว่าพฤติกรรมของหนูเป็น “บุษบาเร่รัก” หนูคิดว่าวลีนี้ใช่เลยค่ะ

หนูเรียนอยู่ปี 3 ที่มหาวิทยาลัย ของรัฐแห่งหนึ่ง อายุ 21 ปี มาจากครอบครัว แตกแยก พ่อมีเมียใหม่ แม่ก็มีสามีใหม่ แต่ก็ยัง ดีทั้งพ่อและแม่ไม่ทิ้งหนู ยังคงส่งเสีย ดูแลหนู ก็ไม่ทราบว่าโชคดีหรือโชคร้าย เพราะหนูกลัว มากกับคำว่า “หมาหัวเน่า” ไม่มีคนเอาหรือ อยู่อย่างไม่มีใครรัก

หนูเคยเรียนจิตวิทยามาเมื่อ  ครั้งอยู่ปี 2 ก็พอมีคำตอบแก่ตัวเองว่า พฤติกรรมเร่รักของหนู น่าจะเกิดจาก กลัวความเหงา และกลัวไม่มีใครรักนี่เอง หนูจึงเร่ไปหารักโดยหาไปเรื่อย ๆ โดยตั้งใจว่า หากทุกอย่างยังคงลงตัว ไม่มีปัญหาร้ายแรง เกิดขึ้น หนูก็ขอมีผู้ชายหน้าตาดี รูปร่างดีมา เป็นของหนูต่อไปเรื่อย ๆ

แม้จะเรียนจบแล้ว มีงานทำแล้ว หนู ก็จะไม่เลิก หนูตั้งใจอย่างนี้จริง ๆ

มีเพื่อนสนิทเคยถามหนูว่า ไม่กลัวเปลืองตัว เปลืองใจ บ้างหรือ! เป็น คำถามสะกิดใจพอสมควร แต่หนูก็มีคำตอบ แก่คนถาม และตัวเองว่า...ไม่เห็นจะ เปลืองตัวตรงไหน เป็นประสบการณ์ชีวิต เพิ่มขึ้นเรื่อย ๆ ตามจำนวนผู้ชายที่หนู คบหาเป็นกิ๊กด้วย เกิดเป็นผู้หญิงจำเป็น ต้องคบหากับเพื่อนผู้หญิงเท่านั้นหรือ ถ้าคบกับเพื่อนผู้ชายจะเสียหายตรงไหนหรือ?

ความคิดนี้มีที่มาที่ไปพอสมควร หนูเคยมีแฟนตั้งแต่เรียนอยู่มัธยม 5 ตอนนั้น แค่กอดจูบ ไม่มีอะไรลึกซึ้ง พอเรียนจบ ม.6 เทอมต้น หนูก็เสียตัว ครั้งแรกแก่เพื่อนร่วมชั้น ซึ่งเราคิดว่าเป็นแฟนกันใน วันวาเลนไทน์ซึ่งหนูรู้เห็น ว่าในวันแห่งความรัก ใคร ๆ เขาก็ไปเที่ยวกับแฟน และคนรักกันทั้งนั้น พวกไม่ไปเสียอีก ดูว่าตกยุคไปเลย

ม.6เทอมปลายหนูมีแฟนอีกคน เป็นรุ่นพี่เรียนจบไปแล้วและกำลังเรียนมหาวิทยาลัย ความคิดของหนูต่อผู้ชายทั้ง 2 คน หนูมั่นใจว่า ไม่ใช่คบหากันด้วยความรัก เราต่างรู้ดีแก่ใจ แค่ทางผ่านเพื่อหาประสบการณ์ชีวิตเกี่ยว กับเซ็กซ์เท่านั้น มีอะไรก็มีกันไปตามปกติ  เมื่อเลิกกันก็แล้วต่อกันไม่มีอะไรมายึดอีก หนูคิดเช่นนี้จริง ๆ

แต่ผู้ชาย 2 คนเขาไม่คิดอย่างนี้ ตามราวี ตามแบบชิงรักหักสวาทกันเอง จนกระทั่งเข้ามาชกต่อย ในโรงเรียน เพื่อนๆ นินทาว่าเป็นศึกชิงหอย ที่น่าเกลียดมาก ฝ่ายที่สู้ไม่ได้ ก็ไปแจ้งความกับตำรวจ หวังใช้เงื้อมือกฎหมายมาจัดการ กับคนที่เขาสู้ด้วยกำลังไม่ได้ หนูจึงรู้สึกเบื่อ และเข็ดขยาดกับ ผู้ชายที่คิดยึดครองตัวหนู แต่เพียงผู้เดียว

นี่อาจเป็นที่มา หลังจากหนูเรียน        ต่อมหาวิทยาลัย ผู้ชายที่ผ่านเข้ามาในชีวิต (เพื่อน ๆ ล้อว่าผู้ชายที่ตกถึงท้อง)เราจะพูดกัน ตั้งแต่แรกว่า เป็นการคบกันแค่เป็นกิ๊ก ไม่ใช่ผัวเมีย จะมาตามหึงหวงไม่ได้

หนูสร้างกฎขึ้นมาเช่นนี้เพื่อน บางคนบอกว่า ใจถึงดี แต่บางคนก็บอกว่าระวัง จะเปลืองจิมิ... อีกบางคนก็ว่าหนัก พ่อแม่ สั่งสอนให้มาใช้ผู้ชายเปลืองรึไง,เหมือน ปลี่ยนรองเท้าอย่างนั้นหรือ

ตรงนี้ถูกตรงเผงเลย หนูคิดว่า ผู้ชายที่หนูคบหาด้วยในเวลานี้เป็นเหมือน รองเท้าจริง ๆ ถ้าเราชอบสวมใส่ แล้วสบาย ๆ เท้าเดินสะดวก หนูก็ใช้นานหน่อย แต่ถ้าเป็น รองเท้ากัด มีปัญหาตั้งแต่เริ่มต้น หนูก็โยน ทิ้งโดยไม่แยแสเช่นกัน

หนูขอเรียน ดร.โรเบิร์ตว่า อย่าได้เป็นห่วงเรื่องโรคภัยไข้เจ็บ มาจากการ มีเพศสัมพันธ์มากหน้าหลายตา หรือการตั้งท้องก่อนเวลาอันควร หนูตั้งกฎ ป้องกันตัวเองไว้อย่างที่พอสมควรบังคับ ให้คู่กิ๊กสวมใส่ถุงยางอนามัยทุกครั้ง จูบปาก น้อยมาก ถ้าจำเป็น (เพราะหนูอยากจูบด้วย) ทั้งหนูและเขา จะทำความสะอาดปากอย่าง หมดจด รวมทั้งเข้าห้องน้ำเพื่อชำระล้างทั้ง 2 ฝ่ายก่อนมีอะไรกันทุกครั้ง

เพื่อความแน่นอนมากยิ่งขึ้น หนูมีวิธีการคุมกำเนิดโดย การไปฉีดยา 1 เข็มป้องกันได้นาน 3-4 เดือน ก็สะดวก สบายไปอีกอย่าง

 การเร่รักของหนู แรก ๆ ก็เป็น เพื่อนชายจากโรงเรียนเก่า ต่อมาเป็น เพื่อนใหม่ที่มหาวิทยาลัย ต่อมาเป็นผู้ชาย หน้าตาดีจากอินเตอร์เน็ต ซึ่งทุกวันนี้ ดร.โรเบิร์ต คงทราบดี ในช่องแช็ตนั้นทั้ง เอ็มเอสเอ็น. หรือในเฟซบุ้ค หากเป็นการพูดคุย ระหว่างชายกับหญิงก็ไม่พ้นเรื่องจีบกัน  เรื่องเพศ และเรื่องชวนกันไปนอน

การสนทนากันในเน็ต เป็นเสมือน สวมหน้ากากเข้าหากัน ไม่มีใครจริงใจกับใคร หนูจึงระวังเป็นพิเศษต่อการนัดออกเดท กับผู้ชายที่รู้จักกันทางเน็ต

แต่สุดท้ายหนูก็พบคนถูกใจจนได้ คุยกันเป็นเดือนทั้งจากเนตและโทรศัพท์ จึงนัดดูตัวกัน เมื่อใจบอกใช่เลย ก็ออกไปดูหนัง ฟังเพลง แล้วก็ยอมให้เขาพาเข้าโรงแรม ม่านรูดซึ่งตอนนั้นค่อนข้างเมา เคยถามตัวเอง ถ้าไม่เมา จะยอมเข้าโรงแรมกับผู้ชายที่เพิ่งถูก เนื้อต้องตัวเป็นครั้งแรกหรือไม่ ใจส่วนลึก ตอบว่า...คงไม่ตรงนี้อยากขอเตือน ผู้เร่รัก... คนอื่น พึงระวังมารสังคม หรือพวกทรชน เอาไว้ให้ดี

หนูเคยเจอมาคนหนึ่ง คุยกันทางเนต อย่างเป็นทายาทในตระกูลดัง อาชีพวิศวกร ส่งภาพถ่ายมาให้ดู ก็ใช้ได้จึงนัดออกเดทกัน แค่เห็นบุคลิก คำพูด ท่าเดิน หนูรู้สึกทันทีว่า ไม่น่าจะใช่คนดี แต่การปลีกตัวไปซึ่งหน้า ย่อมเกิดผลร้ายมากกว่าดี ก็ทำใจยอมไป กินพิซซ่า นั่งคุยกัน ก็พบความไม่จริงใจหลาย ประการ จึงใช้แผนปลีกตัวไปอย่างไร้ร่องรอย

ขอตัวเข้าห้องน้ำ โดยหยิบกระเป๋าถือ ไปด้วย ผู้ชายเขาไม่เอะใจ เพราะผู้หญิงต้อง ใช้สิ่งที่อยู่ในกระเป๋าเมื่อเข้าห้องน้ำ จากนั้นกึ่งเดินกึ่งวิ่งมายังหน้าห้างฯ แล้วเรียกแท็กซี่กลับหอพัก อย่างเร็วที่สุด จากนั้นก็ยุติการติดต่อกับผู้ชายคนนั้นทุกทาง แต่ไม่เกิน 2 สัปดาห์ เขาก็หายไปจากชีวิต

แต่หนูก็ยังไม่เข็ด ยังเป็นบุษบา หารักต่อไป คราวนี้นึกอย่างไรก็ไม่รู้ ขึ้นหัวข้อในห้องแชทตัวเองว่า “สาวขี้เหงา อยากได้คนรู้ใจ” พร้อมกับเบอร์โทรศัพท์ จากนั้นก็มีผู้ชายโทรเข้ามาเป็นร้อยสาย หนูใช้ความรู้สึก เกิดความประทับ ใจเสียงใด ก็เก็บเบอร์โทรเอาไว้ แล้วโทร. กลับภายหลัง ส่วนผู้ที่เข้ามาในห้อง แชทหลังจากคุยจนถูกใจ ก็แลกเปลี่ยนรูปถ่ายกัน

ในจำนวนผู้ชายติดต่อเข้ามาเพื่อ อาสาคลายเหงาแก่หนู มีผู้ชายคนหนึ่งเป็น ชาวเกาหลี อายุ 37 ปี บอกว่าเช่นเคย อยู่เมือง ไทยมาเกือบ 6 ปีแล้ว จึงพูดไทยเขียนไทยได้ หนูปิ๊งทันที แค่เห็นรูปถ่ายเป็นครั้งแรกเท่านั้น

อยากจะพบเคนในทันที แต่อีกใจ คัดค้าน ขอเล่นตัวสักพัก 2 สัปดาห์ผ่านไป หลังจากได้แชทกันทุกคืน เรานัดพบกัน ไม่ผิดอย่างที่คาดไว้ ตรงสเป็คหนูเลย...ใช่เลย คนนี้ต้องเป็นกิ๊กกันนายหน่อย

ยิ่งมารู้ประวัติของเคนเขาเป็น วิศวกรคอมพิวเตอร์ ถูกส่งตัวมา ประจำที่บริษัท ลูกที่ จ.ระยอง แต่มีที่พักเป็นคอนโดมิเนียม ที่กรุงเทพฯ เพียงครั้งแรกที่พบกันหนูยอมให้เคน พาหนูไปที่คอนโดมิเนียมที่กรุงเทพฯ คงไม่ต้องบอกว่าหลังจากนั้นอะไรเกิดขึ้น หนูบอกได้ว่าเคนให้เซ็กซ์ที่สุขสมแก่หนูมาก

นับแต่คบหากัน เคนได้ระยะหนึ่ง หนูรู้สึกว่าตนเองเริ่มเปลี่ยนไป จากที่คิดว่า มีอะไรก็เคนก็แค่เป็นทางผ่านหาประสบ การณ์เหมือนเคย แต่คราวนี้ไม่ใช่เวลา อยู่ห่างกับเขารู้สึกเหงายิ่งขึ้น ในใจโหยหา แต่เขาเมื่อใดจะถึงวันนัดหมาย ซึ่งในระยะ หลังเคนขอนัดพบที่คอนโดฯของ เขาทุกค่ำวันศุกร์ แล้วเราจะอยู่ร่วมกัน จนถึงบ่ายวันเสาร์ บางครั้งก็เลยไปถึงเช้า วันอาทิตย์

นับแต่ครั้งแรกแล้ว หลังจากเรา แยกกัน เคนจะยัดซองขาว ภายในบรรจุธนบัตร 5,000-10,000 บาท ในกระเป๋าถือของหนูก็ พยายามปฏิเสธ แต่เคนมีเหตุผลว่า...ก็คุณยัง เป็นนักศึกษาไม่ใช่หรือ ยังไม่มีงานทำ นึกเสียว่า เงินที่ให้ไป เป็นเงินที่คนรักกันเขาช่วยเหลือ กัน...คำพูดนี้ซึ้งมาก

เมื่อเหตุการณ์มาถึงช่วงเวลานี้ ทำให้หนูคิดว่าพฤติกรรมบุษบาเร่หารักของหนูนั้น ไม่เพียงสนุกสบายเท่านั้น ยังได้เงินเป็นของ แถมอีกด้วย

แต่เคนทำให้หนูเปลี่ยนไปจริง ๆ หนูรุ้สึกว่าคำพูดของเขา หนูควรเชื่อฟัง และทำตาม เช่นไม่ควรออกเที่ยวกลางคืน ไปมั่วสุมตามร้านเหล้าปั่น ข้างมหาวิทยาลัย หนูก็ทำตาม เขาสอนว่าหนูควรใช้เวลาดูตำรา ทำงานที่อาจารย์ให้มามากกว่าออกไปเที่ยวเตร่ หนูก็ทำตาม

ก็เพราะหนูทำตัวเป็นคนดีนี่เอง กระมัง เคนจึงชวนหนูไปอยู่ที่คอนโดฯ เขาให้ เหตุผลว่าเขาเป็นห่วงหนู ไม่อยากให้อยู่ ไกลหูไกลตา อีกทั้งเขาอยู่ที่คอนโดฯ เฉพาะวัน ศุกร์ - อาทิตย์เท่านั้น หากหนูมาอยูที่นี่ก็เป็น อิสระดี เหมือนอยู่หอพัก หนูเชื่อเขาจึงยอมหอบ เสื้อผ้ามาอยู่ที่คอนโดฯ โดยมีเพื่อนบางคนกล่าว อย่างเป็นห่วงว่า “ถ้าเห็นท่าไม่ดีก็กลับมา รังเก่านะ”

หนูมารู้ใจตัวเอง เหตุที่หนูยอมทำ ตามเคนทุกอย่าง ที่เขาพูดเขาสอน ก็เพราะหนู รักเขานั่นเอง ต่อมาเคนเองก็ยอมรับหนูเช่นกัน แต่เขามีปัญหาอะไรบางอย่างที่ยังแก้ไขไม่ได้ ตอนนั้นหนูไม่สนใจฟังเท่าใดนักรู้เพียงว่า ขอเป็นผู้หญิงของเขาคนเดียวเท่านั้นเป็นพอ ปัญหาอย่างอื่นไม่ต้องพูดถึงอีก หนูรับได้ทั้งนั้น

แต่พอปัญหานั้นเกิดขึ้น หนูกลับ ยอมรับอะไรไม่ได้เลย มิหนำซ้ำ กำลังจะคิด ฆ่าตัวตาย

เมื่อ 2 เดือนก่อน วันอังคาร            ตอน เย็น ราว 4 โมงเย็น หนูเพิ่งกลับมาจาก มหาวิทยาลัย ได้ราวชั่วโมงเศษ ก็มีเสียง กริ่งจากประตู หนูดีใจคิดว่าเคนกลับมาคอน โดก่อนเวลา พอเปิดประตูออกไป พบผู้หญิงอายุ ราว 30 ปี ถือกระเป๋าเดินทางใบใหญ่และเด็ก หญิงอายุราว 6-7 ขวบยืนอยู่ใกล้ ๆ

ผู้หญิงคนนั้นทำหน้ายุ่ง พูดเป็น ภาษา อังกฤษว่า “เอ๊ะ คุณเป็นใคร? เคนอยู่ไหน คุณเป็นพนักงานทำความสะอาดใช่มั้ย ฉันเป็นภรรยาของเขา นี่คือลูกสาวของเคน เราเพิ่งมาจากเกาหลี”

หนูแทบล้มทั้งยืนหนูกลาย เป็นเมียน้อย เมียเก็บขอเคนไปแล้วหรือ? ความหยิ่งยะโส ในบทสาวเปรี้ยว บุษบาเร่รัก หดหายไป กลายเป็นความขี้ขลาดมาแทนที่ หนูพูดกลับไปว่า “ฉันเป็นพนักงานทำ ความสะอาด คุณเคนยังไม่กลับมาเดี๋ยวฉัน จะโทร.ไปบอกให้ว่าคุณกับลูกสาวมาถึง เมืองไทยแล้ว”

หนูคว้ากระเป๋าสะพายได้ ขณะนั้น ยังอยู่ในชุดนักศึกษา รีบวิ่งลงลิฟต์มายัง         ชั้นล่าง พอผ่านเคาเตอร์พนักงานคอนโดฯ ที่นั่งอยู่ส่งสายตาเย้ยหยันหนูทั้งเจ็บและอาย รีบโบกแท็กซี่กลับรังเก่าที่มหาวิทยาลัยทันที

ชั่วโมงกว่า ๆ เคนโทร.มาหาหนู เขาขอโทษอธิบายว่าเมียและลูกจากเกาหลีมา หาเขาโดยไม่บอกล่วงหน้า เพราะอยาก เซอร์ไพรซ์ เขาถูกเมียต่อว่าอย่างมากมาย เขาจึงต้องแก้ตัวว่า หนูเป็นผู้หญิงขาย บริการทางเพศ แบบกึ่งถาวรคือมาอยู่ร่วม คราวละ 3 เดือนก็หมดสัญญา เขาจำเป็นต้อง โกหก เช่นนี้ มิฉะนั้นแล้วเมียจะขอหย่า

เคนพูดความจริงแต่กระเทือนใจ หนูอย่างที่สุดอีกว่า “คุณเองก็บอกต่อผมไม่ใช่ หรือว่าเราแค่เป็นคู่กิ๊กกัน หาประสบการณ์เซ็กซ์ พอเลิกกันเราก็ไม่มีอะไรกันอีก” เขาขอบคุณหนู ที่ให้ความสุขแก่เขามาเกือบ 6 เดือน และเวลา นี้ถึง เวลาต้องเลิกกันแล้ว ส่วนเงินค่าความรัก ซึ่งเคนเรียกว่า “ค่าทะนุถนอมความรัก” งวดสุดท้ายจะส่งมาให้โดยผ่านบัญชีธนาคาร

หนูพูดไม่ออก อยากจะร้องกรี๊ด ๆ แต่เสียงก็ไม่ออกมา จนกระทั่งเคนวางหูไป หนูจึงร้องกรี๊ด ๆ ออกมาจนกระทั่งโชเฟอร์ แท็กซี่หยุดรถ ทำตาโตเท่าไข่ห่าน ถามหนูว่า เป็นอะไร อยากไปโรงพยาบาลหรือไม่?

ปากของหนู...เลิกก็เลิก(วะ) แต่ในใจนะซิ ยังโหยหาเขาทุกชั่วโมงนาที จิตใต้สำนึกบอกหนูว่า...เรารักเคนมาก อย่าสูญเสียเขาไป แต่จะทำไงได้ในเมื่อ เราบอกเขาตั้งแต่ต้น เรา 2 คนแค่ลอง รักหาประสบการณ์เท่านั้น ไม่ใช่เป็นผัวเมียกัน

ขณะที่หนูเขียนถึง ดร.โรเบิร์ต เป็นเวลา 3 เดือนแล้วที่หนูกับเคน ไม่ได้พบกันอีกเลย หนูรอเขาโทรศัพท์มา จะพูดอะไรก็ได้ หนูยินดีรับฟัง และเชื่อถือคำพูด ของเขาต่อไป ขอเพียงอย่างเดียวอย่าหายหน้าไป เพราะเวลานี้หนูเดือดร้อนจริง ๆ ประจำเดือน ไม่มาเป็นเดือนที่ 3 แล้ว

ดร.โรเบิร์ตที่นับถือคะ หนูไม่ต้องการ ให้ใครมาสงสารหรือมาช่วยเหลือ หนูคิดว่า เมื่อตนเอง ก่อปัญหาขึ้นก็ต้องแก้ด้วย ตนเอง แต่ก็จนใจ เพราะไม่รู้ว่าจะแก้เรื่องยาก ๆ ซึ่งเกิดขึ้นครั้งแรกกับตัวเองได้อย่างไร จึงขอความกรุณาจาก ดร.โรเบิร์ตช่วยตอบ คำถาม ชี้แนะหนูด้วย

1.หนูรักเคนมาก หนูสมควร ช่วงชิงเขากลับมาหรือไม่

2. ถ้าหนูมีลูกกับเขา ควรเก็บลูกเอาไว้ เพื่อใช้ต่อรองกับเขาดีหรือไม่

3.หนูควรทำแท้ง เอาเด็กออกหรือไม่

4.ทำไม หนูต้องรักเคนด้วย ไปรักคนที่มีเจ้าของอีกด้วย หนูโชคไม่ดีเลยใช่มั้ยคะ

5. หนูควรเป็นบุษบา เร่หารักต่ออีกหรือไม่ ถ้าหากหนูได้พบรัก แท้อีกครั้ง ผู้ชายคนนั้นจะรู้หรือไม่ หนูเคยผ่านผู้ชายมาหลายคนแล้ว

ขอความกรุณาอย่าทิ้งจดหมาย หนูลงตะกร้านะคะ หนูต้องการคำตอบจริง ๆ หนูไม่มีใครอีกแล้วจริง ๆ

ด้วยความนับถือ
หนูแหม่ม / กรุงเทพฯ

ตอบคุณหนูแหม่ม

ผู้เขียนขอบอกตรงว่าสะใจกับ คำถามของคุณทั้ง 5 ข้อ ความจริงไม่ต้อง ตอบคำถามของคุณก็ได้ เพราะทั้ง 5 ข้อที่คุณ ถามมานั่นล่ะคือโทษ...สิ่งที่คุณต้องได้รับ จากพฤติกรรมที่คุณเรียกว่าบุษบาหารัก ของคุณเอง

พ่อกับแม่ของคุณอาจไม่ทัน อบรมสั่งสอน หรือสอนแล้วคุณไม่ใส่ใจเองว่า เมื่อเกิดเป็นผู้หญิง เจริญเติบโตถึงวัยเจริญพันธุ์ ก็ย่อมต้องมีคู่ การเลือกคู่ต้องมีขั้นมีตอน ไม่ใช่นึกจะเร่ไปหาผู้ชายคนใดก็เร่ไปหา เพื่อทำกิจกรรมเซ็กซ์ ราวกับสมองส่วน วิเคราะห์ไม่ทำงาน

การมีคู่ของคนเรา หรือมนุษย์ ต่างไปจากสัตว์ ต้องมีเงื่อนไขปัจจัย หลายอย่างประกอบกัน เช่นวัย อายุ ความเหมาะสม...ความพร้อม และการผ่าน ความเห็นชอบจากพ่อแม่ และขนบ ธรรมเนียมประเพณี

เพราะปัจจัยและเงื่อนไข               ดังกล่าวนี้ หากพิจารณาผ่านไปได้แล้ว ชายหญิง ทั้งคู่ที่อยู่กินกันจะพบว่า เป็นคู่สมรส ที่มีความสุข ไม่มีปัญหา และอยู่ร่วมชีวิตกันได้ยาวนาน

ประการสำคัญชายหญิงที่ต้อง ฟันฟ่าอุปสรรคขวากหนามมากมาย เพื่อจะได้สมรักนั้น การขึ้นเตียงครั้งแรกใน คืนวันส่งตัวย่อมมมีความหวานชื่น และจดจำไปตลอดชีวิต ซึ่งบรรยากาศเช่นนี้ คุณหนูแหม่ม่อมไม่ได้รับอีกแล้วเพราะคุณ           ประพฤติตัวตรงกันข้าม

รักง่าย ใจง่าย และขึ้นเตียงง่าย นับว่าเป็นโทษสมบัติสำหรับผู้หญิงที่คิดสร้าง ครอบครัวอยู่ร่วมกันอย่างผัวเดียวเมีย เดียวตลอดไป

ผู้ชายทุกคนล้วนดีใจ และจดจำไป ตลอดชีวิต เมื่อรู้ว่าเขาได้ประทับความเป็นสามี ครั้งแรกแก่ภรรยาที่เขาหลงรักมานาน ต้องฟันฟ่าอุปสรรคนานัปการกว่าจะมีวันแต่งได้ ตรงนี้เองจะเป็นสิ่งผูกรัดให้ชาย - หญิง ซึ่งมาร่วมชีวิตกันอยู่ได้นานเท่านั้น

กับคุณแหม่มทั้งเจ็บใจ ละอายใจ ที่ถูกเจ้าของตัวจริงมาทวงผู้ชายคืน ยังดีที่คุณไม่เข้าไปต่อสู้ เพื่อแย่งชิงผู้ชาย ที่ไม่ใช่เป็นของตัวเองมา ไม่งั้น ชีวิตคุณอาจ จะเละไปยิ่งกว่านี้

อย่างไรก็ตามผู้เขียนขอชม คุณยัง คำนึงต่อศักดิ์ศรีความเป็นลูกผู้หญิงไทยอยู่ ดังที่กล่าวว่า “เลิกก็เลิก (วะ)”นั่นคือสิ่ง ถูกต้องที่สุดแล้วเพราะกรณีของคุณกับเคน แค่เป็นภาพลวงตา ไม่ใช่เป็นความจริงหลอกนะ คิดเสียว่าเป็นความฝันก็แล้วกัน ตื่นขึ้นมาคุณ ก็คือคุณ เป็นนักศึกษาปี 3 ที่สุดแสนเปรี้ยว เหมือนเดิม (เวลานี้อาจบูดไปแล้วมั้ง?)

แต่เอาเถอะมาเขียนขอคำปรึกษา มาไม่มีคำตอบให้เดี๋ยวจะหาว่า ดร.โรเบิร์ต ใจร้าย คุณมีทางเลือก 2 ทางปัญหาใหญ่ที่สุด สำหรับคุณในเวลานี้ คือลูกในท้อง

ทางเลือกที่ 1.กลับไปบ้าน บอกเล่า เรื่องทั้งหมดแก่พ่อแม่ ดร็อปการเรียนไว้สักปี คลอดลูกเสร็จค่อยกลับมาเรียนต่อ ซึ่งทางเลือกนี้ หมายความว่าพ่อแม่ต้องยินยอมพร้อมใจด้วยนะ

ทางเลือกที่ 2 เพื่ออนาคตของ คุณเอง ผู้เขียนขอสวนกระแสสังคม ยอมถูกด่า ขอแนะนำให้ไปทำแท้งเอาเด็กออกมาเสีย เหตุที่แนะนำเช่นนี้ เพราะต้องการรักษา คุณเอาไว้ หากเก็บเด็กเอาไว้ และพ่อแม่คุณ ไม่ยอมรับไม่แน่ว่าอาจต้องสูญเสียไปทั้งแม่ และลูก

ทางเลือกที่ 3 คุณอาจคิด และ ผู้เขียนไม่อยากให้คุณคิด นั่นคือร้องขอให้เคน รับผิดชอบลูกของเขา ขอบอกให้คุณรู้ว่า กรณีเช่นนี้ เกิดขึ้นกับผู้หญิงไทยมาหลาย คนแล้ว ผลเป็นอย่างไง...ก็ไอ้หนุ่มเกาหลี มันไม่ยอมรับนะซี อย่างว่ามีลูกมีเมีย ต้องรับผิดชอบอยู่แล้ว ขืนคุณไปขอร้องอาจ หน้าแตกซ้ำก็ได้

ผู้เขียนเองมีอีกอาชีพเป็น อาจารย์พิเศษ อยู่ที่มหาวิทยาลัยก็รักนิสิต นักศึกษาเป็นเหมือนลูกเหมือนหลานแต่กับ กรณีของคุณ (ขอโทษท่านผู้อ่านด้วยนะ)... คุณแร่ดเกินกว่าจะแนะนำอะไรได้อีก ผลกรรมที่เกิดขึ้น คุณจงยอมรับอย่าง หนาชื่นตาบานไปเถอะ กรรมใคร กรรมมัน            จริง ๆ

แล้วจงจำไว้ ผู้ที่ทะนงตนว่า สวย เริ่ด แร่ด นั้นมักไปไม่รอดหรอก

โพสต์เมื่อ : 2011-02-10 11:45:13             พื้นที่โฆษณา
125 x 125 pixels
สนใจติดต่อ
webmaster [at] nokroo.com   พื้นที่โฆษณา
125 x 125 pixels
สนใจติดต่อ
webmaster [at] nokroo.com   พื้นที่โฆษณา
125 x 125 pixels
สนใจติดต่อ
webmaster [at] nokroo.com     adyim.com
เซคชั่น "แปลก ทะลุ โลก" นี้เกิดขึ้นจากความร่วมมือระหว่าง "นิตยสารแปลกทะลุโลก" กับ "นกรู้ดอทคอม"
หากท่านใดต้องการนำเนื้อหาไปดัดแปลง , ทำซ้ำ หรือเผยแพร่ กรุณาติดต่อขออนุญาตจากคุณอังคีรส์ เจริญราษฎร์ เท่านั้นครับ