read:http://petmaya.com/budapest-city-of-suicide-to-smile-club

นี่คือเมืองแห่งการฆ่าตัวตาย ที่ถูกบังคับให้กลายเป็นเมืองยิ้ม

สยามอาจไม่ใช่ประเทศเดียวที่ได้ชื่อว่าเป็น “เมืองยิ้ม” เพราะเมื่อเกือบๆ 90 ปีก่อน ทางแถบยุโรปก็เกือบจะมีเมืองที่ได้ชื่อว่าเป็นเมืองยิ้มเช่นกัน ถึงแม้จะไม่ได้ยิ้มด้วยความเต็มใจแบบ สยามเมืองยิ้ม ก็ตาม

ในช่วงทศวรรษที่ 1930 บูดาเปสต์ เมืองหลวงของประเทศฮังการี ถือเมืองที่ได้รับความนิยม จากนักท่องเที่ยวทั่วโลกอย่างมาก แต่ในทางกลับกัน ด้านมืดของเมืองแห่งนี้กลับเลวร้ายกว่าที่ใครๆ

จะคาดคิด เพราะเมืองแห่งนี้ได้รับการขนานนามว่าเป็น “เมืองแห่งการฆ่าตัวตาย”

เป็นเวลาหลายปีหลังจากภัยสงคราม อัตราการฆ่าตัวตายของชาวเมืองเริ่มสูงขึ้นเรื่อยๆ วิธียอดนิยมของผู้ที่ต้องการฆ่าตัวตายก็คือการกระโดดลงไปในแม่น้ำดานูป ด้วยจำนวนที่มากมายมหาศาสล ทางรัฐบาลจึงต้องจัดเรือลาดตระเวณลอยสอดส่องดูแล และคอยช่วยเหลือผู้คนที่อยากลงไปนอนใต้แม่น้ำที่แสนจะมืดมิดแห่งนี้

และไม่น่าเชื่อว่า อีกสาเหตุของการฆ่าตัวตายของผู้คนในบูดาเปสต์ ก็คือเพลง “Gloomy Sunday” ของ เรสโซ เซเรสส์ นักแต่งเพลงชาวฮังการี ที่มีท่วงทำนองอันแสนเศร้า ใครก็ตามที่ฟังเพลงนี้จะรู้สึกหดหู่จนรู้สึกอยากฆ่าตัวตาย แต่ถ้าใครใจแข็งพอลองไปฟังกันเล่นๆ ดู

ผู้คนหลายร้อยคนที่ฆ่าตัวตายหลังจากฟังเพลงนี้ แม้แต่อดีตคนรักของเรสโซเองก็ตัดสินใจกินยาพิษตาย ก่อนที่เขาจะไปขอคืนดีกับเธอไม่นาน จนรัฐบาลฮังการีตัดสินใจห้ามไม่ให้เปิดเพลงนี้ออกอากาศ แต่ถึงอย่างนั้น เพลงนี้ได้ถูกแปลออกไปเป็นภาษาต่างๆ มากมาย และมีคนอีกหลายประเทศอย่างอเมริกาและอังกฤษก็ฆ่าตัวตายเพราะมัน

ในปี 1937 หนังสือพิมพ์ของชาวดัตช์ที่มีชื่อว่า Het Leven ได้เผยแพร่ภาพของผู้หญิงคนหนึ่งที่พยายามฆ่าตัวตาย โดยการกระโดดมาจากระเบียงห้องของเธอ

แต่มีชาย 2 คนสามารถรับเธอเอาไว้ได้ทันที่ด้านล่าง

มีหลายคนคิดว่าทาง Het Leven ได้ตั้งใจสร้างสถานการณ์เหล่านี้ขึ้นมาเองเพื่อสร้างกระแส

แต่ทาง Het Leven ได้ออกมาปฏิเสธอย่างสิ้นเชิง

ด้วยความที่แฟชั่นการฆ่าตัวตายเริ่มมากขึ้นเรื่อยๆ ศาสตราจารย์จีโน่ และนักสะกดจิตนามว่าบินค์โซ จึงคิดที่จะสร้าง “คลับแห่งรอยยิ้มขึ้นมา” โดยตอนแรกมันเป็นแค่มุกตลกที่พูดกันเล่นๆ แต่สุดท้ายมันก็กลายเป็นโรงเรียนขึ้นมาจริงๆ

โรงเรียนของพวกเขาสอนวิธียิ้มให้กับผู้คน อย่างเช่น วิธียิ้มแบบรูสเวลต์ ยิ้มแบบโมนาลิซา ยิ้มแบบดาราคนดังต่างๆ มากมาย ธุรกิจของพวกเขามีจุดประสงค์เพื่อทำให้ผู้คนนิยมการยิ้มแย้มแจ่มใสมากขึ้น และเปลี่ยนเมืองบูดาเปสต์ให้เป็น “เมืองแห่งรอยยิ้ม”

ทาง Het Leven ได้เผยแพร่ภาพการเรียนการสอนในโรงเรียนแห่งนี้ จะเห็นได้ว่า คุณครูในชุดขาวกำลังสอนให้นักเรียนยิ้มอ่อนแบบโมนาลิซา

ผู้ที่เข้ามาเรียนจะได้รับการสวมหน้ากากเพื่อบังคับให้พวกเขายิ้มอยู่ตลอดเวลา ถึงแม้ว่าภายในใจของพวกเขาจะไม่ได้ยิ้มก็ตาม นี่อาจเป็นเทคนิคหนึ่งที่ช่วยได้เช่นกัน

ชายที่ยิ้มแฉ่งอยู่ในรูปด้านบน ก็คือประธานาธิบดีแฟรงคลิน ดี. รูสเวลต์ ผู้ที่เป็นต้นแบบของรอยยิ้มอันอบอุ่น กลายมาเป็นต้นแบบแห่งรอยยิ้มของนักเรียนในบูดาเปสต์

การยิ้มมีหลายระดับ แต่ละระดับก็บอกถึงความหมายที่สื่อออกมาที่แตกต่างกัน

แต่ทาง Het Leven ก็แฉว่า จริงๆ แล้วเบื้องหลังของโรงเรียนแห่งนี้เหมือนจะเป็นการหลอกลวงมากกว่า

เพราะ ศจ.จีโน่ และ บินค์โซ เก็บค่าสอนถึง 500 เหรียญ (ในสมัยก่อนถือว่าสูงมาก) เพื่อให้ผู้คนยิ้มแบบรูสเวลต์ในระยะเวลา 6 สัปดาห์ ส่วนการยิ้มแบบโมนาลิซาจะราคาถูกกว่า ซึ่งพวกเขาบอกว่า ธุรกิจของเขาจะทำให้นักเรียนทุกคนยิ้มแบบเป็นธรรมชาตินั่นเอง

ถึงแม้จะดูเป็นรูปเป็นร่าง แต่ธุรกิจ “คลับแห่งรอยยิ้ม” ก็ไม่ได้ช่วยอะไรให้ชาวเมืองบูดาเปสต์มากมาย ด้วยค่าใช้จ่ายที่สูงลิบจนทำให้มีผู้มาสมัครเพียง 45 คนเท่านั้น จึงไม่ส่งผลต่อผู้คนในเมืองบูดาเปสต์สักเท่าไหร่ แถมไม่รู้ว่าการยิ้มที่ถูกใส่หน้ากากบังคับให้ยิ้มจะมีส่วนช่วยผู้คนได้จริงหรือเปล่า สุดท้ายอัตราการฆ่าตัวตายของผู้คนในเมือง ก็ลดน้อยลงไปตามกาลเวลา สมกับคำที่ว่าเวลาช่วยเยียวยาได้ทุกสิ่งจริงๆ