วันหนึ่งที่เรากลับมาจากทำงานเร็วเป็นพิเศษ และคงจะเป็นอีกวันหนึ่งในชีวิตที่ยากจะลืม  เราเป็นแม่ม่าย อยู่กับลูกสาวหนึ่งคน คือปกติจะไม่ค่อยได้บอกรักลูกหรอกนะ เพราะเป็นคนแข็งๆ ลูกเป็นลูกสาวเขาก็โตแล้ว เลยไม่อยากยุ่งเรื่องส่วนตัวกับเขามากนักอยากจะให้ความเป็นส่วนตัวกับเขา หน่อย  ก็เลยจะคอยดูแลเขาอยู่ห่างๆ

แต่แล้ววันนึงลูกสาวกลับมาจาก โรงเรียนด้วยหน้าตาเศร้าๆนิดนึง ก็เอะใจคิดว่าคงทะเลาะกับเพื่อนมา เราก็คิดว่าถ้าเขาอยากเล่าเขาก็คงจะพูดเองแหละก็ไม่ได้ถามอะไร ก็นั่งกินข้าวกัน กินเสร็จก็นั่งอ่านหนังสือพิมพ์ เขาก็เดิมเข้ามาหา...  แล้วก็ยื่นบางสิ่งออกมาจากด้านหลัง สิ่งที่เราเห็นอยู่ตรงหน้าคือ...  กระป๋องโค้กที่เขียนคำว่า “แม่” แล้วลูกสาวก็พูดต่อว่า “แม่คะ นานเท่าไหร่แล้ว ที่แม่ไม่ได้กอดหนู แม่จำได้ไหมคะ หนูอยากกอดแม่มากเลยแต่หนูเห็นแม่เครียดกับงานเลยไม่กล้าพูด หนูไม่อยากจะไปรบกวนเวลางานของแม่ แต่วันนี้หนูโหยหา คิดถึงอ้อมกอดของแม่มากเลยคะ” แล้วเขาก็โผเข้ากอดของเรา ต่างคนก็ต่างร้องไห้ เพราะความโหยหาในความรัก 

เหตุการณ์นั้นเลยทำ ให้คิดได้ว่า “อืมเนอะ นานเท่าไหร่แล้วที่เราไม่ได้กอดลูกแบบนี้ และทำให้รู้ว่าการกอดนั้นมันอบอุ่นขนาดไหน มันเป็นความรู้สึกพิเศษที่อบอุ่นในใจอย่างบอกไม่ถูกเลย” และคืนนั้นก็ได้กอดลูกอยู่นาน และคุยกับลูกหลายๆเรื่อง นี่แหละความอบอุ่นของคำว่า “ครอบครัว”

ขอบคุณ “โค้ก” ที่ทำให้ผมและลูกได้สัมผัสกับคำว่า “ครอบครัว” อีกครั้ง ขอบคุณจากใจครับ #ShareaCokeTH