เนื้อ ความดังนี้ครับ ภาพเหตุการณ์หลังอุบัติเหตุรถชนกันบนถนนสายคุนหมิง-ลู่โจว คงไม่ถึงกับทำให้ผู้ที่อยู่ในเหตุการณ์ถึงกับน้ำตาร่วง ถ้าผู้ที่ประสบอุบัติเหตุไม่ใช่แม่ลูกกัน... เช้าวันที่ 18 กุมภาพันธ์ รถนอนสายคุนหมิง-ลู่โจว (เมืองหนึ่งในมณฑลเสฉวน) คันหนึ่งชนกับรถบรรทุก ที่ด่านเก็บเงิน บนถนนซงไต้ มีผู้เสียชีวิตทันที 15 คน บาดเจ็บ 15 คน รอดชีวิต 18 คน หนึ่งในผู้รอดชีวิตเป็นเด็กทารกเพศหญิงอายุยังไม่ถึง 1 ขวบ 2 วันหลังจากอุบัติเหตุ เมื่อนักข่าวได้ไปเยื่ยมสองแม่ลุกที่โรงพยาบาล พบว่าเด็กน้อยที่นอนอยู่ข้างๆ แม่ที่หมดสติอยู่ ร้องไห้ไม่หยุดมาเกือบชั่วโมงแล้ว นางพยาบาลจับมือที่เย็นเฉียบของหนูน้อย แล้วพูดขึ้นเบาๆว่า " สงสัยเด็กคงหิว " หลังจากผ่านไป 2 ชั่วโมง ดูเหมือนแม่ที่นอนสลบอยู่ ได้ถูกเสียงร้องของลูกปลุกให้ตื่นเสียแล้ว แต่ยังไม่สามารถพูดหรือขยับเขยื้อนใดๆได้ มีเพียงน้ำตาอุ่นๆ ได้ไหลออกมาจากดวงตาคู่นั้น และจากแววตาที่พยายามบอกอะไรสักอย่างกับนักข่าว เมื่อได้เห็นว่าเด็กยังคงร้องไม่หยุด นักข่าวจึงได้เข้าใจ 'สาร' ที่แม่พยายามสื่อ นักข่าวค่อยๆอุ้มเด็กไปไว้ที่แม่ พอเด็กน้อยได้ดูดนมจากอกแม่ที่แสนอบอุ่นสมใจแล้ว ก็หยุดร้องทันที และตอนนี้อาการกระวนกระวายใจของแม่ก็ลดลงด้วย นางพยาบาลและนักข่าวที่ยืนมองอยู่ ต่างพากันร้องไห้ไปตามๆกัน จางหงหมิ่น ผู้เป็นแม่ และลูก หยังหยัง เป็นสองในผู้รอดชีวิตจากอุบัติเหตุในครั้งนั้น แต่จางหงหมิ่นในเวลานั้นยังอยู่ในขีดอันตราย เนื่องจากมีเลือดคลั่งในช่องท้องประมาณ 600 มล. ขณะที่หยังหยังได้รับบาดรับเจ็บเล็กน้อยเพราะแม่คอยกันไว้ แต่แม้ว่าความตายจะรออยู่ตรงหน้า ก็ไม่อาจขวางกั้นความรักของแม่ที่มีต่อลูกได้ ข้อความทั้งหมดไม่ได้แต่งขึ้นแต่อย่างใด เป็นจริงทุกประการณ์