ธรรมะสอนใจ เรื่อง "ใบหน้าแม่" "ในอดีต มีหญิงหม้ายคนหนึ่งซึ่งสามีได้จากไปก่อนเวลาอันควร นางมีลูกชายคนหนึ่งชื่อ
เฉินต้าเหนียน ซึ่งนางรักดั่งแก้วตาดวงใจ เฝ้าทะนุถนอมเลี้ยงดู
ตรากตรำทำงานหนักเพื่อส่งเสียให้ลูกชายได้รับการศึกษาที่ดีที่สุด
จนเมื่อลูกชายสำเร็จการศึกษา ก็ได้เข้ารับราชการมีตำแหน่งใหญ่โต
ทำให้ฐานะของครอบครัวดีขึ้น มีหน้ามีตาและเป็นที่รู้จักของสังคม
แต่ทุกครั้งเมื่อมีแขกมาที่บ้าน
ทุกคนก็จะได้เห็นหญิงชราที่มีหน้าตาอัปลักษณ์คนหนึ่งคอยดูแลคุณเฉินเป็นอย่างดี
เมื่อมีคนถามว่าหญิงชราคนนี้เป็นใคร คุณเฉินก็จะบอกกับทุกคนว่า
“หญิงชราผู้นี้คือคนรับใช้เก่าแก่ที่ดูแลคุณเฉินมาตั้งแต่เล็ก
ส่วนคุณแม่นั้นได้เสียชีวิตจากไปนานแล้ว” คุณเฉินจะบอกกับคนรู้จักทุกคนเช่นนี้
เพราะเขาไม่ต้องการให้สังคมรับรู้ว่าเขามีแม่ที่มีหน้าตาอัปลักษณ์เป็นที่น่ารังเกียจ
เพื่อเป็นการรักษาภาพพจน์และชื่อเสียงของตนเอาไว้
โดยที่คุณเฉินไม่เคยรู้เลยว่าคำพูดนั้นได้ไปทำร้ายจิตใจของผู้เป็นแม่ให้ปวดร้าวยิ่งนัก
ด้วยความเสียใจกับการกระทำของลูกมาเป็นเวลานาน
จึงทำให้ผู้เป็นแม่ถึงกับล้มป่วยลงด้วยความตรอมใจ
วันหนึ่งขณะที่คุณเฉินได้เข้าไปเยี่ยมดูอาการของแม่ที่ห้องพัก
คุณแม่จึงได้โอกาสเล่าเรื่องราวในอดีตให้คุณเฉินฟัง ลูกเอ๋ย
แม่ของเจ้าน่ารังเกียจมากนักใช่มั้ย แม่คงทำให้เจ้าอับอายขายหน้า ลูกเอ๋ย
เจ้าเคยรู้ไม๊ว่าทำไมหน้าแม่จึงได้อัปลักษณ์เช่นนี้
ความจริงแล้วหน้าของแม่ไม่ได้เป็นอย่างที่เจ้าเห็นมาตั้งแต่เกิดหรอก