Charles Lutwidge Dodgson :
ชาย ขี้อายที่สร้างตำนานอลิซในเมืองมหัศจรรย์ 






วัน หนึ่ง ราวเก้าสิบปีมาแล้ว ชายหนุ่มขี้อาย และขี้ประหม่าคนหนึ่ง
พาเด็ก หญิงเล็กๆ สามคนลงเรือบตในแม่น้ำเทมส์ ประเทศอังกฤษ
ตอนเขาก้าวลงเรือบต ชายหนุ่มผู้นี้ไม่มีชื่อเสียงอะไรเลย
แต่เมื่อครั้นเขาขึ้นจากเรือลำนี้ ต่อมาอีกสามชั่วโมง 
เขากำลังบ่ายหน้าไปสู่บุคคลนามอุโฆษผู้หนึ่งใน ศตวรรษที่ 19









เขา ชื่อ ดอดจ์ซัน ชื่อนี้มิได้เป็นชื่อที่ใครๆ รู้จักเขา แต่มันเป็นชื่อจริงของเขา
บางครั้งมีผู้เรียกเขาว่า "นักบวชดอดจ์ซัน "บางครั้งเรียกเขาว่า "ศาสตราจารย์ดอดจ์ซัน"
เนื่องจากในวันธรรมดา เขาสอนคณิตศาสตร์ที่มหาวิทยาลัยอ๊อกฟอร์ด
และในวันอาทิตย์เขาแสดงพระธรรม เทศนา




เมื่อ เขาพยายามจะพูดกับคนที่เป็นผู้ใหญ่ เขามักจะงงและติดอ่าง
แต่เขาจะ ชอบเล่าเรื่องที่ปราศจากสาระให้เด็กหญิงเล็กๆฟัง
เหตุนี้เอง ขณะเขาตีกรรเชียงเรือบตในแม่น้ำเทมส์ในบ่ายอันสำคัญอย่างยิ่งนี้
เขาเล่า เรื่องอันน่าประหลาดพิสดารให้เด็กหญิงเล็กๆ ทั้งสามฟัง







เรื่อง ที่เขาเล่าเป็นเรื่องของเด็กหญิงผู้หนึ่งนอนหลับ
และหายตัวไปในรูกระต่าย ที่พื้นดิน และไปตื่นขึ้นในเมืองมหัศจรรย์
เด็กหญิงทั้งสามฟังด้วยดวงตา เบิ่งกว้างอย่างประหลาดใจ
และถึงกับลืมว่ากำลังลอยเรือหาความสนุก
ทั้ง ได้ขอร้องให้ศาสตราจารย์ผู้นี้เขียนเรื่องนี้ เป็นหนังสือให้หล่อนทั้งสามอ่าน
เขานั่งแต่งเรื่องนี้ตลอดคืน เนื่องจากเด็กหญิงคนหนึ่งในจำนวนนี้ ชื่อ อลิซ
เขาจึงตั้งเรื่องนี้ว่า อลิซในเมืองมหัศจรรย์ (Alice in Wonderland)





แต่ง เสร็จแล้ว เขาเก็บเรื่องนี้ไว้เสียทางหนึ่ง เพราะเขารู้สึกว่าคงไม่มีผู้ใดต้องการอ่านมัน
ต่อมาอีกหลายปี เพื่อนผู้หนึ่งมาพบต้นฉบับเข้า ปัดขี้ฝุ่นออก อ่านดู และติดอกติดใจเสียใหญ่
เขา ขอร้องให้ศาตราจารย์เอาไปพิมพ์จำหน่าย แต่ศาสตราจารย์ดอดจ์ซันกลับทำท่างงงัน
อะไรกันน่ะ เขาในฐานะศาสตราจารย์คณิตศาสตร์แห่งมหาวิทยาลัยอ๊อกฟอร์ด
จะปล่อยให้ โลกรู้ว่า เขาแต่งเรื่องอันไร้สาระสำหรับเด็กหรือนี่
ไม่ได้เด็ดขาด จะเป็นการพล่าเกียรติของเขา เขาไม่เคยคิดที่จะพิมพ์มันเลย!!!




เพราะ เหตุนี้ เมื่อ “อลิซในเมืองมหัศจรรย์” ได้พิมพ์ขึ้น
จึงปรากฏว่าชื่อผู้ แต่งเป็นนามแฝง ชื่อ ลุยส์ แคร์รัลล์ (Lewis Carroll)
เป็นหนังสือที่ ได้รับความสำเร็จอย่างมหาศาล
หนังสือเล่มนี้เป็นที่ติดเนื้อต้องใจแก่โลก ของผู้ที่พูดภาษาอังกฤษ
ได้แปลเป็นภาษาต่างๆถึงสิบสี่ภาษาในเวลาอันรวด เร็ว







และ ในเวลาต่อมาคนในทุกหนทุกแห่ง จากรัฐเท็นเน็สซีถึงเมืองทิมบักตูในอัฟริกา
ต่าง พากันท่องข้อความบางตอนจากหนังสือเล่มนี้

“เจ้าช้างน้ำพูดว่า ได้เวลาแล้ว
ที่จะต้องคุยกันถึงเรื่องต่างๆร้อยแปด
เรื่องเกือก เรื่องเรือ เรื่องครั่งตีตรา
เรื่องกะหล่ำปลีและเรื่องพระราชา
และ ทำไมน้ำทะเลจึงร้อนเหมือนน้ำเดือด
และหมูเป็นสัตว์มีปีกหรือไม่.."





ปี แล้วปีเล่า เรื่อง "อลิซในเมืองมหัศจรรย์ " ได้รับความนิยมอย่างแพร่ หลาย
เฉพาะภาษาอังกฤษอย่างเดียว โรงพิมพ์ก็ต้องพิมพ์ทั้งกลางวันกลางคืน ถึง 169 ครั้ง 
ตลอดเวลา 70 ปี หนังสือเรื่องนี้ 
รักษาตำแหน่งเรื่อง สำหรับเด็กที่ได้รับความนิยมแพร่หลายที่สุดในโลก.
...และนี่คือผลงานจาก ชายขี้อายที่ชื่อ ดอดจ์ซัน.....




ข้อ เขียนจาก Little Know Facts About Wellknown People
แปลโดย : อาษา ขอจิตต์เมตต์