ไปกันใหญ่ การเมือง 2 ขั้ว ล่อกันมั่วถึงกับ แบ่งแยกประเทศไทย คิดได้งัยเนี้ย…โถๆๆพ่อ…ใช้สมองส่วนไหนคิดกัน หรือ เพราะไม่มีสมองถึงคิดออกมาได้เช่นนี้

ก่อนหน้านี้มีเสียงตะโกนแยกแผ่นดินไทยออกเป็น “ไทยเหนือ – ไทยใต้”  ก็คิดว่าแค่ประชด ประชัน แดกดัน กันมากกว่า ไปๆมาๆ เรื่องที่ว่า “ล้อกันเล่น” กลับดูจริงจังรุนแรง คล้ายต้องการให้เป็นเช่นนั้นกันจริงๆ

แสดงให้เห็นถึง “ความขัดแย้ง” ที่รุกลามสู่ “ความเกลียดชัง” อย่างชัดเจน

ความเกลียดชัง อันก่อเกิดจาก “วาทกรรม” ของแกนนำที่ต้องการแบ่งแยกพี่น้องร่วมชาติออกจากกันอย่างไม่ใยดี เมื่อถือหางกันคนละสี ผนวกกับการปลุกเร้าด้วยวาทกรรมเกลียดชัง วิกฤตความแตกแยกจึงรุนแรงถึงขั้น ฆ่าฟันกันเอง  อย่างที่เห็น และเป็นอยู่ในขณะนี้

ที่เศร้า สะเทือนใจ อย่างยิ่ง คือ จำนวนผู้เสียชีวิตจากเหตุการณ์ความขัดแย้งเพิ่มขึ้นกว่า 20 ราย

และที่เศร้า สะเทือนใจ ยิ่งกว่า คือ เด็กเล็กไร้เดียวสา กลับต้องมาตกเป็นเหยื่อความขัดแย้งในครั้งนี้

วันนี้ความรุนแรงที่เกิดขึ้น ไม่มีแม้แต่จิตสำนึกของความเป็นมนุษย์กันแล้ว เพราะต่างฝ่ายมุ่งแต่จะเอาชนะ ไขว่คว้าอำนาจมาอยู่ในกำมือ

จนหลงลืมคำว่า “มนุษยธรรม” 

จนหลงลืมคำว่า “เมตตากรุณา” อันเป็นพื้นฐานของมนุษย์

หากผู้ใดไม่มีเมตตาต่อกันแล้ว ผู้นั้นก็ไม่ผิดแผกจาก “สัตว์เดรัจฉาน” แต่อย่างใด เพราะนิสัยของ “สัตว์เดรัจฉาน” มักจะเอาแต่ได้ เอาแต่ประโยชน์ส่วนตัว ไม่คิดถึงความทุกข์ ไม่นึกถึงความเดือดร้อนของผู้อื่น มุ่งต่อสู้แย่งชิงสิ่งนั้นๆอย่างไร้ความปรานีซึ่งกันและกัน

จากคำพูดของ พ.อ.บรรพต พูลเพียร โฆษกกองอำนวยการรักษาความมั่นคงภายในราชอาณาจักร (กอ.รมน.) ที่บอกว่า สถานการณ์การเมืองปัจจุบันมีความขัดแย้งค่อนข้างมาก ในช่วงหลังมีการใช้อาวุธและความรุนแรงสูงขึ้น ซึ่งสาเหตุส่วนหนึ่งเกิดจากการใช้วาทกรรมในการยุยงปลุกปั่นให้เกิดความเกลียดชัง

นั่นย่อมบ่งบอกว่า ทุกสถานการณ์ ทุกความเคลื่อนไหว ของทุกกลุ่ม ทุกฝ่าย อยู่ในสายตาของกองทัพมาโดยตลอด โดยเฉพาะ แนวคิดแตกแยกประเทศ ซึ่งถือเป็นการชี้นำสังคมที่น่าเป็นห่วงมาก

ดังนั้นเพื่อมิให้มีการปลุกระดมมวลชนจนเกินเลย จึงจำเป็นอย่างยิ่งที่จะต้องหยุดการกระทำเหล่านั้น

แต่จะสามารถห้ามปรามได้แค่ไหน เมื่อฝ่ายหนึ่งทำได้ อีกฝ่ายหนึ่งย่อมทำได้เช่นกัน…ประเทศไทยในเวลานี้จึงมีโอกาสสูงที่จะเกิด “สงครามกลางเมือง”

และที่เศร้า สะเทือนใจ มากเป็นทวีคูณ คือ “ไทยฆ่าไทย”

ประชาชนตกเป็น “เหยื่อ” ตกเป็นเครื่องมือของพวก กระสันซึ่งตัณหา กระสันซึ่งอำนาจ โดยหลงลืมคำว่า “มนุษยธรรม” 

 “แมนเมือง”