"ขอให้ชั้นดูหน้าลูกหน่อย..ได้มั๊ยคะ"
คุณแม่คนใหม่เอ่ยขึ้น..
เมื่อห่อผ้าน้อย ๆ ..อยู่ในอ้อมกอดเธอ เธอค่อย ๆ คลี่ผ้าที่ห่อออก..
เพื่อมองใบหน้าเล็ก ๆ ..
กรี๊ดดดด.....เธอกรีดร้อง
หมอต้องอุ้มเด็ก..ออกไปอย่างรวดเร็ว
>**เด็กทารกที่เกิดมา...ไม่มีใบหู**
และแล้ว....กาลเวลาพิสูจน์ว่า.... การได้ยินของเจ้าหนู..ไม่มีปัญหา
ปัญหา..มีเฉพาะสิ่งที่มองเห็นภายนอก คือ....ใบหูที่หายไป
หลายครั้ง..ที่เจ้าหนูกลับจากโรงเรียน แล้ววิ่งมาบอกแม่
เธอรู้ว่า..หัวใจลูกปวดร้าวแค่ไหน...
เจ้าหนูพูดโพล่งออกมา..อย่างน่าเศร้า
"พวกเด็กตัวโต ..พวกมันล้อผมว่า..
--ตัวประหลาด--"
จนกระทั่ง... เจ้าหนูเติบโตขึ้น..หล่อเหลา.. เป็นที่รักของเพื่อน ๆ..
เค้ามีพรสวรรค์ ในด้านอักษรศาสตร์.. วรรณคดี..และดนตรี..
เค้าอาจได้เป็นหัวหน้าชั้น...
แต่เพราะเจ้าสิ่งนั้น... ทำให้เค้า..ไม่อยากเจอใคร
"ลูกต้องพบปะกับผู้คนบ้างนะลูก" แม่กล่าว..ด้วยความสงสารลูก
พ่อของเด็กชาย.. ปรึกษากับหมอประจำครอบครัว
และได้รับข่าวดีจากหมอว่า...
"ผมสามารถปลูกถ่ายใบหูได้ครับ ถ้ามีผู้บริจาค..แต่ใครล่ะ..
จะเสียสละใบหู..เพื่อเด็กน้อยคนนี้" คุณหมอกล่าว
จนกระทั่ง ...2 ปีผ่านไป พ่อบอกกับลูกชาย..
"ลูกเตรียมตัวไปโรงพยาบาลนะ พ่อกับแม่..หาคนบริจาคใบหู ที่ลูกต้องการได้แล้ว...
แต่นี่เป็นความลับ"
การผ่าตัด..สำเร็จด้วยดี และแล้ว...คนคนใหม่ก็เกิดขึ้น..
....เค้ากลายเป็น..ผู้มีพรสวรรค์...
>เป็นอัจฉริยะในโรงเรียน...ในวิทยาลัย
>จนเป็นที่กล่าวขานกัน..รุ่นต่อรุ่น
>ต่อมาได้แต่งงาน... และทำงาน.. เป็นข้าราชการในสถานทูต
>วันหนึ่ง.. ชายหนุ่มถามผู้เป็นพ่อว่า..
>"พ่อครับ.. ใครเป็นคนมอบใบหูให้ผมมา ใครช่างให้ผมได้มากมาย..
>แต่ผมไม่เคยทำอะไร.. เพื่อเค้าได้เลยสักนิด"
>"พ่อไม่เชื่อว่า.. ลูกจะตอบแทนเค้าได้หมดหรอก..
>เรื่องนี้..เป็นความลับ เราตกลงกันแล้ว"
>พ่อตอบ..
>หลายปีผ่านไป....
>มันยังคงเป็นความลับ
>และแล้ว..วันนึง..วันที่มืดมิดที่สุด.. ผ่านเข้ามา..ในชีวิตของลูกชาย
>แม่เค้าได้เสียชีวิตลง..
>เค้ายืนข้าง ๆ พ่อ... ใกล้ศพของแม่
>พ่อเรียกเค้า..
>"มานี่สิลูก..มานั่งใกล้ ๆ นี่"
>พ่อลูบผมแม่อย่างช้า ๆ..และนุ่มนวล
>ผมสีน้ำตาลแดง..ถูกเสยขึ้น จนมองเห็นใบหน้า..
>ที่มองดูเหมือนคนนอนหลับ
>...และแล้ว.. สิ่งที่ทำให้ลูกชาย..ถึงกับต้องตะลึง..
>...ใบหูของแม่...หายไป!..
>แม่ไม่มีใบหู...
>"นี่เป็นคำตอบ.. ที่ลูกอยากรู้มาตลอดชีวิต"...
>พ่อกระซิบผ่านลูกชาย
>"แม่บอกพ่อว่า..เธอดีใจ.. ที่ได้ทำอย่างนี้..ตั้งแต่วันผ่าตัด..
>แม่ไม่เคยตัดผมอีกเลย..
>ไม่มีใคร..มองเห็นว่า.. เธอไม่สวยจริงมั๊ย?
>- - - - - - - - - - - - - -
>จงจำไว้..
>~สิ่งมีค่า..ที่แท้จริง ~
>ไม่ได้อยู่ที่..การมองเห็น.. หากแต่อยู่ที่..
>~สิ่งที่เรา..มองไม่เห็น~
>- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
>~ความรัก..ที่แท้จริง~
>ไม่ได้อยู่ที่.. เราได้ทำอะไร.. แล้วมีคน..รับรู้..
>หากแต่อยู่ที่.. สิ่งที่เรา..กระทำ..แล้วไม่มีใคร..รับรู้ ..
>- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
>~ความรัก~
>บางครั้ง.. ไม่จำเป็น.. ต้องพูดพร่ำเพรื่อ..
>หากแต่อยู่ที่....การกระทำ.. ซึ่งเรา..อาจรับรู้..
>เพียงแค่..ฝ่ายเดียว..
>- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
>อ่านจบแล้ว..ใช้สมอง..ตรึกตรองสักนิด..
>ถ้าพรุ่งนี้..เราตายไป..
>บริษัท..
>สามารถหาคนมาแทนเราได้
>ภายในไม่กี่วัน..
>แต่ครอบครัวเรา..
>ต้องสูญเสีย..
>และคิดถึงเรา..ไปตลอด
>เราได้ใช้ชีวิต..กับการทำงาน
>มากกว่าครอบครัว..หรือเปล่า?
>ถ้ามากกว่า...
>ก็เป็นการลงทุน..
>ที่ไม่ฉลาดเลยจริง ๆ..