ย้อนยุคแฟชั่นเล็บในอดีตกาล

นับตั้งแต่อดีตกาลที่ เล็บ เป็นส่วนหนึ่งในการสะท้อนถึงบุคลิกภาพและสถานะทางสังคมของชนชั้นสูง เช่น พระสุริโยทัย ทรงโปรดที่จะไว้พระนขา (เล็บ) ยาว ย้อนหลังไปกว่านั้น พระนางคลีโอพัตรา ก็ทรงใช้สีจากกลีบดอกไม้รังสรรค์สีที่งดงามลงบนเล็บแทนยาทาเล็บ โดยเฉพาะพระนางซูสีไทเฮา พระมเหสี และพระสนมในสมัยราชวงศ์ฮั่น ราชวงศ์ชิง ต่างทรงนิยมไว้เล็บยาว และมีเครื่องประดับเล็บเป็นปลอกหุ้มเล็บ

ในยุคราชวงศ์ชิง การไว้เล็บยาวเป็นการบ่งบอกถึงสถานะสังคมของชนชั้นสูง เพราะการไว้เล็บยาวหมายความว่ามีข้าบริวารคอยรับใช้ ไม่ต้องทำงานหนักด้วยตัวเอง โดยทั่วไปผูหญิงชั้นสูงในสมัยนั้นจะนิยมไว้เล็บยาวประมาณหนึ่งนิ้ว ซึ่งกว่าจะยาวได้ขนาดนั้นต้องใช้เวลาอย่างน้อยครึ่งปี และระหว่างนั้นต้องคอยทนุถนอมไม่ให้เล็บฉีก จึงเป็นที่มาของการกำเนิดปลอกหุ้มนิ้ว

ปลอกหุ้มนิ้วจะมีลักษณะเป็นปลอกม้วนเกลียว เรียว แหลม สำหรับครอบป้องกันไม่ให้เล็บฉีกหัก ปลอกหุ้มเล็บในยุคนั้นทำจากวัสดุหลากหลายชนิด มีทั้งทอง เงิน ทองแดง หยก กระดองเต่า และมักจะมีการสลัก ฉลุลวดลาย รวมถึงประดับตกแต่งด้วยกรรมวิธีต่างๆ ให้เกิดความสวยงาม โดยส่วนใหญ่ด้านหลังปลอกจะเปิดเป็นช่อง ซึ่งเป็นการเพิ่มความสวยงามและช่วยให้อากาศถ่ายเทได้สะดวก

เมื่อมาถึงในยุคแมนจู สตรีจีนชั้นสูงชาวแมนจูยังคงค่านิยมการไว้เล็บยาวและสวมปลอกเล็บไว้อย่างต่อเนื่อง ซึ่งเมื่อประกอบกับเครื่องแต่งกายที่ชายแขนเสื้อเป็นรูปทรงเกือกม้ายาวคลุมหลังมือแล้ว การสวมปลอกหุ้มเล็บที่ยาวเรียวจะโผล่พ้นชายเสื้อออกมา ทำให้ดูสวยงามขับให้เกิดสง่าราศียิ่งขึ้นด้วย

ที่มา: sites.google.com/

#ย้อนยุคแฟชั่นเล็บในอดีตกาล