นางสาวมลฤดี โพธิ์อินทร์ นักวิชาการด้านวิทยาศาสตร์ มูลนิธิเพื่อผู้บริโภค กล่าวว่า ศูนย์ทดสอบของนิตยสารฉลาดซื้อสุ่มทดสอบปริมาณสารไนเตรทและไนไตรท์จากตัวอย่างไส้กรอกในท้องตลาด 15 ตัวอย่าง โดยมีเพียงยี่ห้อเดียวคือค๊อกเทลซอสเซส ตราไทยซอสเซส ของบริษัทไทย – เยอรมัน มีท โปรดักส์ จำกัด ไม่พบทั้งไนเตรทและไนไตรท์

 

ส่วน 3 ยี่ห้อ หรือร้อยละ 20 พบปริมาณสารดังกล่าวเกินมาตรฐานคือ

1.เอโร่ 
2.NP 
และ 3.บางกอกแฮม

“สารไนไตรท์และไนเตรท คือดินประสิว ใช้เพื่อฟอกสีเนื้อสัตว์ให้มีสีสด ถือเป็นการถนอมอาหารแบบหนึ่งโดยใช้วัตถุกันเสีย และยับยั้งเชื้อแบคทีเรียที่ทำให้อาหารเสียเร็ว ซึ่งยังไม่มีผลแน่นอนว่าจะก่อให้เกิดมะเร็งหรือไม่
แต่หากได้รับปริมาณมากเกินค่ามาตรฐาน สำหรับคนที่แพ้สารดังกล่าวก็จะมีอาการคลื่นไส้ อาเจียน ปวดหัว เวียนหัว จากการได้รับพิษเฉียบพลัน

ซึ่งตอนนี้ไส้กรอกกลายเป็นอาหารหลัก เพราะเป็นอาหารสะดวกซื้อ จึงต้องการเตือนให้ผู้บริโภคบริโภคแต่น้อย อย่าบริโภคเป็นประจำ เพื่อหลีกเลี่ยงการรับสารดังกล่าวเข้าสู่ร่างกาย”

นางสาวสารี อ๋องสมหวัง บรรณาธิการบริหารนิตยสารฯ ให้ความเห็นว่า นิตยสารฉลาดซื้อพยายามทำข้อมูลเพื่อให้ผู้บริโภคตัดสินใจซื้อของเหล่านี้ โดยความคาดหวังของคนทำงานคุ้มครองผู้บริโภค ต้องการเห็นว่ามีพลังผู้บริโภคที่ไปสนับสนุนการซื้อ เช่น ไส้กรอกของบริษัทไทยเยอรมันฯ ที่ไม่มีสารไนเตรทและไนไตรท์ หากผู้บริโภคเลือกซื้อจะเป็นพลังที่บอกว่าพวกเราต้องการไส้กรอกที่ไม่ใช้สารดังกล่าว
“ผู้บริโภคมีข้อจำกัดว่าถ้าอยากกินไส้กรอกที่ไม่มีสารกันบูดจะเลือกยังไง เพราะไม่สามารถเห็นได้ด้วยตาเปล่า คนก็อยากกินไส้กรอกที่ไม่มีสารกันบูด นี่จึงเป็นข้อมูลให้ผู้บริโภคตัดสินใจซื้อของ และพลังของผู้บริโภคจะสร้างการเปลี่ยนแปลงได้ เมื่อคุณซื้อหรือไม่ซื้อสินค้านั้นๆ”
นางสาวสารี

ระบุว่า หวังว่าไส้กรอก 3 ยี่ห้อที่พบสารไนเตรทและไนไตรท์เกินมาตรฐาน ทาง อย.จะดำเนินการจัดการ เพราะ อย.มีหน้าที่กำกับดูแลมาตรฐานอาหาร

ส่วนการแสดงฉลาก มีเพียง 6 ตัวอย่างที่แสดงข้อมูล แต่เป็นการแสดงข้อมูลโดยใช้รหัส ซึ่งผู้บริโภคเข้าใจได้ยาก ดังนั้นจะทำอย่างไรให้ฉลากเป็นมิตรกับผู้บริโภคว่าเห็นแล้วรู้ว่ายี่ห้อนี้ใส่สารกันบูดหรือไม่

ทั้งนี้ ค่ามาตรฐานตามประกาศของ อย.อนุญาตให้ใช้สารไนเตรทในผลิตภัณฑ์อาหารกลุ่มไส้หรอกและแฮม ได้ไม่เกิน 500 มิลลิกรัมต่ออาหาร 1 กิโลกรัม ส่วนค่าไนไตรท์ใช้ได้ไม่เกิน 80 มิลลิกรัมต่ออาหาร 1 กิโลกรัม หรือหากใช้สารทั้ง 2 ชนิดให้ใช้ได้ไม่เกิน 80 มิลลิกรัมต่ออาหาร 1 กิโลกรัม