เรื่องราวสุดแปลกของมนุษย์ 5 คนที่เติบโตมากับสัตว์ ราวกับ"เมาคลี"ในชีวิตจริง

เมาคลีเป็นเรื่องราวของเด็กที่เติบโตมากับสัตว์ป่าซึ่งหลายคนทั่วโลกคงรู้จักกันเป็นอย่างดี แต่รู้หรือไม่ว่าเรื่องราวแปลกประหลาดที่ฟังดูเหมือนแค่นิทานแบบนี้มีอยู่จริงและเคยเกิดขึ้นจริงมาก่อน ที่สำคัญไม่ใช่เพียงคนเดียวเท่านั้นแต่กลับเกิดขึ้นกับเด็กหลายคนเลยทีเดียว มาดูกันว่าจะแปลกประหลาดและน่าสนใจแค่ไหน...

 

1. เด็กชายที่โตมากับ "ไก่"

Sujit Kumar เป็นเด็กชายชาวฟิจิ ซึ่งเขาถูกครอบครัวทารุณมาตั้งแต่เด็ก จนกระทั่งอายุ 6 ขวบเขาก็ถูกจับมาขังไว้ในเล้าไก่ให้ใช้ชีวิตอยู่กับไก่นานกว่า 8 ปี หลังจากนั้นก็มีเจ้าหน้าที่สังคมสงเคราะห์มาช่วยเหลือออกมา แต่ชีวิตของเขากลับไม่ดีขึ้นเลย

ด้วยความที่เติบโตมากับไก่ทำให้เขามีพฤติกรรมเหมือนกับไก่ ทั้งเดินจิกขาย่องๆ ทำท่าตีปีก ทำเสียงขันแบบไก่ ชอบเกาะบนที่สูง เวลากินอาหารก็เทอาหารลงกับพื้นแล้วจิกกิน รวมถึงนั่งหลับกับพื้นด้วย ทำให้เขาถูกดูแลด้วยการมัดหรือล่ามติดกับเตียงเสมอ

จนกระทั่งในปี 2002 Elizabeth Clayton ประธานชมรมโรตารี่เข้าให้การช่วยเหลือเขา ด้วยการพาตัวไปดูแลในสถานที่รับเลี้ยงเด็กกำพร้า ทั้งยังมีทีมอาสากับผู้เชี่ยวชาญคอยดูแลและบำบัดเขาควบคู่กันไป 

 

 

2. ทาร์ซานตัวจริง

John Ssebunya ชาวอูกันดาซึ่งเขาถูกขนามนามว่า "ทาร์ซานตัวจริง" เพราะเขาเติบโตมากับฝูงลิงเวอร์เว็ตและอาศัยหากินอยู่ในป่ามาตั้งแต่เด็ก ซึ่งหลังจากที่พ่อกับแม่ของเขาถูกฆ่าตายอย่างโหดเหี้ยมต่อหน้าต่อตาก็ทำให้เขาตกใจวิ่งหนีหายเข้าไปในป่า

แต่แทนที่เขาจะตายเพราะขาดอาหาร ฝูงลิงเวอร์เว็ตกลับเข้ามาช่วยหาอาหารเลี้ยงดู จนเขาเริ่มปรับตัวและใช้ชีวิตในป่าจนกลายเป็นส่วนหนึ่งของฝูงลิงเวอร์เว็ต

แต่แล้วในปี 1991 ขณะที่หญิงพื้นเมืองคนหนึ่งออกหาอาหารก็บังเอิญพบเขาเข้าจึงพาตัวเขาออกมาจากป่าในสภาพผมรกรุงรัง เล็บยาว เนื้อตัวมอมแมม ทั้งยังมีพฤติกรรมแปลกประหลาด ดังนั้นชาวบ้านจึงพยายามช่วยกันเลี้ยงดูเขาใหม่ แต่เขากลับปรับตัวใช้ชีวิตแบบมนุษย์ไม่ได้ ซึ่งในตอนนั้นเขาอายุเพียง 5 ขวบเท่านั้น

จนในที่สุดมอลลี่และพอลซึ่งเป็นพ่อแม่บุญธรรมก็ให้ความช่วยเหลือเขา เลี้ยงดูเขาจนเขาปรับตัวใช้ชีวิตแบบคนปกติได้ ทั้งยังสามารถพูดสื่อสารและร้องเพลงได้ จนกลายเป็นนักร้องประสานเสียงในโบสถ์ และในปี 1999 เรื่องราวของเขาก็ถูกถ่ายทอดผ่านทางสารคดี

 

 

3. เด็กหญิงที่โตมากับ "ลิง"

Marina Chapman หญิงโคลัมเบียที่เติบโตมากับฝูงลิงตั้งแต่วัย 4 ขวบ โดยเธอถูกลักพาตัวไปทิ้งไว้กลางป่าและพบเข้ากับฝูงลิงคาปูชิน เธอจึงอาศัยอยู่กับฝูงลิงคาปูชินและเรียนรู้วิธีการเอาตัวรอดในป่า ทั้งเดิน 4 ขา หาผลไม้กิน นอนในโพรงไม้ ปีนต้นไม้ 

แต่หลังจาก 5 ปีผ่านไป นายพรานก็ไปพบตัวเธอในป่าและพาเธออกมา ซึ่งในตอนนั้นเธอยังพูดภาษามนุษย์ไม่ได้เลย แต่ปัจจุบันเธออาศัยอยู่ในอังกฤษ

 

 

4.  Dog Boy

Ivan Mishukov เด็กชายวัยรัสเซียที่เติบโตมาในครอบครัวที่ปัญหา ต้องเจอแม่กับพ่อเลี้ยงที่ทะเลาะกันอย่างรุนแรงทุกวัน ดังนั้นตอนเขาอายุได้ 4 ขวบเขาจึงตัดสินใจหนีออกจากบ้านและไปพบเข้ากับฝูงสุนัขกลุ่มหนึ่งและกลายเป็นเพื่อนกัน

หลังจากนั้นเขาก็อยู่อาศัยร่วมกับสุนัขและเที่ยวขอทานรวบรวมเศษเงินไปซื้อของกินแบ่งปันกับสุนัข จนเขากลายเป็นจ่าฝูงของกลุ่มสุนัขและใช้ชีวิตอยู่กับฝูงสุนัขนานถึง 2 ปี จนตำรวจสงสัยจึงเข้าให้ความช่วยเหลือ ส่งตัวเขาไปดูแลที่ศูนย์ดูแลเด็ก ปัจจุบันเขาเติบโตขึ้นมาและทำงานให้กับกองทัพรัสเซีย

 

 

5. Wolf Girls

เด็กหญิงชาวอินเดียสองคน Amala วัยเพียง 8 ปีและ Kamala วัยเพียง 1.5 ปี ที่ถูกพบในรังของหมาป่า ซึ่งหลังจากที่มิสชั่นนารีได้ยินข่าวลือจากชาวบ้านว่ามี เสียงมนุษย์ดังออกมาจากป่าข้างหมู่บ้าน จึงได้ตามรอยเสียงไปจนพบกับจอมปลวกที่เป็นโพรงของหมาป่า 

เมื่อทำลายจอมปลวกก็พบหมาป่า 3 ตัว ลูหมาป่า 2 ตัว และเด็กหญิงสองคนในโพรง ซึ่งหลังจากที่หมาป่าเห็นคนก็วิ่งออกไปกันหมด เหลือเพียงเด็กหญิง 2 คนในสภาพมอมแมม ขู่คำราม และกระโดดเข้ากัดคนที่จะเข้าใกล้

หลังจากนั้นทั้งสองคนก็ถูกส่งตัวไปดูแลในสถานเลี้ยงเด็ก แต่พวกเธอกลับปรับตัวใช้ชีวิตแบบมนุษย์ไม่ได้ พูดภาษามนุษย์ก็ไม่ได้ ทั้งยังไม่สามารถเดินหลังตรงได้อีกด้วย แต่คลานสี่ขาเหมือนหมาป่า จมูกไวต่อกลิ่น วิ่งได้รวดเร็ว มองเห็นในที่มืดได้ ไม่ชอบสวนเสื้อผ้า บางครั้งตอนกลางคืนก็คลานสี่ขาออกมาข้างนอกและส่งเสียงเห่าหอน และน่าแปลกที่ร่างกายของพวกเธอทนความร้อยและอากาศหนาวเย็นได้

หลังจากที่ได้รับการช่วยเหลือ 1 ปีต่อมา Amala ก็เสียชีวิต ส่วน Kamala อยู่ได้อีก 9 ปี ซึ่งในช่วงที่มีชีวิตนั้นเธอพยายามเรียนรู้ภาษาจนพูดได้เป็นบางคำ เริ่มเหยียดหลังตรงและเดินสองขาได้บ้าง.. 

 

ข้อมูลและภาพประกอบจาก "mirror"

กรุณา Login เพื่อแสดงความคิดเห็น
ส่ง Scoop ให้เพื่อน
แจ้งลบไม่เหมาะสม
ความคิดเห็น

เรื่องอื่นๆ ที่น่าสนใจ

Loading...